خدمات الکترونیک

هفته ی وحدت ،درس آموزی از كلاس معلم بشریت ، حضرت ختمی مرتبت(ص) است كه به بركت میلادش چهره ی جهان دگرگون شد ، شرك ها به توحید مبدل گشت ، عبادت خدا جای اطاعت از طاغوت ها را گرفت ، نفاق ها به یكرنگی گرائید و خصومت ها و دشمنی های چندین ساله، به " اخوت اسلامی" تبدیل شد ، مهاجر و انصار، برادر شدند و عرب و عجم، یار هم گشتند و سفید و سیاه برابر گردیدند. یادمان نرود  پبروزی انقلاب اسلامی  و جنگ تحمیلی و همین دستا.ردهای هسته ای و اذعان قدرتهای بزرگ دنیا به عظمت ملت برزگ ایران درسایه  " وحدت" شکل گرفت و به ثمررسیدن خون شهیدان،ایثار و فداکاریها  در سایه یكپارچگی ملت ایران بر محور " ولایت فقیه"« امام بزرگوارمان »، و رهنمود های ارزشمند  رهبر عظیم الشان انقلاب  كه ما را در سایه ی اسلام وبر پایه ی ایمان، جمع كرد و هدایت نمود ، محقق شد.  اکنون ملتهای مسلمان با ایجاد آزادی درونی و فکری، تلاش می کنند با دستیابی به «استقلال سیاسی، استقرار حکومتهای مردمی، برپایی مردم سالاری دینی و حرکت براساس شریعت اسلام»، خود را به آزادی مورد نظر اسلام عزیز برسانند. و این نگرش،  ارمغان انقلاب اسلامی  برای جهان اسلام ،در پرتو هفته وحدت  بود.

می بینم  اكنون ، كه هزار و چهارصد و اندی از آن تاریخ می گذرد ، ملت ما ، در سالگرد این میلاد مقدس، پرشكوهترین مراسم ، گرم ترین مجالس و باصفا ترین تجمعات را به پا می دارند تا روح اخوت اسلامی درپبكره ی اجتماع ، بیش از پیش زنده نگهدارند.

رهبر معظم انقلاب  در سخنان خود به مناسبت  میلاد پيامبر اعظم(ص) و امام جعفر صادق (ع)؛  توطئه ها و تحرکات دشمنان اسلام برای جلوگیری از آزادی حقیقی و سعادت امت اسلامی را، پیچیده و چند بعدی خواندند و خاطرنشان می کنند: ایجاد اختلاف میان مسلمانان، محور اساسی ترفندهای استکبار است.¹

« نمونه بارز تلاش دشمن براي ايجاد فرقه‌هاي انحرافي در نقاط مرزي؛ به ويژه مناطق عرب نشين است تا انتقام خود را از مذهب تشييع بگيرد. دشمن از نفوذ مذهب تشييع در دنيا خشمگين است، و از راه های متفاوت تلاش میکند تاازمسیر  راه انداختن جنگهای داخلی، دامن زدن به اختلاف و ترویج تفکرات تکفیری، «پان عربیسم »مانع از الگوسازی انقلاب اسلامی  در بین ملت های مسلمان  منطقه شود .»

حضرت آیت الله خامنه ای مقابله با هر عامل ضد وحدت را تکلیف بزرگ شیعه و سنی و دیگر شاخه های مذهبی خواندند و خاطرنشان کردند: نخبگان سیاسی، علمی و دینی برای ایجاد وحدت در جوامع اسلامی، وظایف سنگینی برعهده دارند.

رهبر انقلاب در همین زمینه، «علمای دنیای اسلام» را به برحذر داشتن ملتها از اختلافات فرقه ای و مذهبی، «دانشمندانِ دانشگاهها» را به تبیین اهمیت اهداف اسلامی برای دانشجویان و «نخبگان سیاسی امت اسلامی» را به تکیه بر مردم و دوری از بیگانگان و دشمنان اسلام فراخواندند و تاکید کردند: امروز مهمترین مساله در دنیای اسلام، وحدت است.

ایشان با اشاره به خروج تدریجی ملتهای مسلمان از زیر بار سلطه مستقیم استعمارگران، هشدار دادند: مستکبران درصددند منافع دوران سلطه مستقیم را با سلطه غیرمستقیم سیاسی، فرهنگی و اقتصادی تامین کنند.

حضرت آیت الله خامنه ای «بیداری و آگاهی»، را تنها راه سعادت امت اسلامی برشمردند و خاطرنشان کردند: امکانات فراوان، موقعیت جغرافیایی ممتاز، میراث تاریخی بسیار ارزشمند و منابع اقتصادی بی نظیر کشورهای اسلامی، می تواند در سایه وحدت و همدلی، عزت و کرامت و آقایی مسلمانان را رقم بزند.

ایشان پیروزی انقلاب اسلامی و استحکام الگوی جمهوری اسلامی را با وجود 35 سال توطئه های گوناگون مستکبران، از نشانه های آینده نوید بخش امت اسلامی دانستند و تأکید کردند: به فضل الهی ملت ایران و نظام اسلامی روز به روز قوی تر، ریشه دار تر و مقتدر تر خواهد شد.

نتیجه گیری که می توان از رهنمود های ارزشمند رهبر معظم انقلاب «مدظله العالی» گرفت اینست ؛ ما باید با راهگشا قرار دادن مشترکاتی همچون قرآن کریم ،وجود نبی مکرم اسلام و سیره عملی پیامبر که از عوامل اصلی وحدت بین مسلمین با هر مذهبی است از افراطی گری دوری و اعتدال را پیشه نماییم و خطوط قرمز را رعایت و در تعامل بیشتر با جامعه اسلامی همت ورزیم. نامگذاری هفته وحدت از این بابت بود که این هفته نقش تاثیر گذاری در تحقق امر وحدت و همدلی مسلمانان جهان را دارد از آنجا که افکار پلید دشمنان در جهان اسلام بر این می باشد که با ایجاد تفرقه میان اهل سنت و شیعه به این وحدت آسیب برساند نامگذاری چنین هفته ای نیاز مبرم و به عنوان یک تکلیف بر دوش تک تک ما مسلمانهاست که از هر گونه افراطی گری در حوزه های مذهبی پرهیز و بر انسجام مسلمین بکوشیم تا میلاد حضرت محمد (ص) تحکم بخش وحدت بین گروهها و فرقه های مذهبی علی الخصوص اهل تشیع و تسنن گردد.

لذا درموضوع وحدت، اخلاص در برابر خدا، تبعيت از ولايت فقيه و صداقت با مردم مي باشد و در اين رهگذر بصيرت انقلابي و هوش سياسي   محك تشخيص است.

در پايان ضمن تبريك مجدد اين ايام خجسته و با بركت، عزت و مجد اسلام و مسلمين و توفيق در تمسك به حبل المتين الهي يعني وحدت، همدلي و اخلاص و همراهي ملت شريف و پيروزي و موفقيت تشكل هاي ولايتمدار و انقلابي و استكبارستيز را از درگاه ايزد منان مسئلت مي نمايیم 

1.رهبر معظم انقلاب در دیدار با مسئولین نظام:

عاشورا یک حادثه تاریخی صرف نیست  بلکه، عاشورا یک فرهنگ، یک جریان مستمرو یک سرمشق دائمی برای امت اسلام است.

 حضرت ابی عبدالله (علیه السلام) با این حرکت، که در زمان خود دارای توجیه عقلانی و منطقی کاملاً روشنی بود، یک سرمشق را برای امت اسلامی، نوشت و گذاشت. در قضیه حرکت عاشورا، نکات بسیار زیادی هست که اگر دنیای اسلام و متفکرین جهان اسلام درباره آنها، از ابعاد مختلف بررسی کنند، راه‌های زندگی اسلامی و تکلیف نسل‌های مسلمان در شرایط مختلف، از این حادثه و آن‌چه که از مقدمات و مؤخرات، آن را احاطه کرده است، معلوم خواهد شد.[1]قیام عاشورا نهضت درس‌آموزی است که برای زنده نگه‌داشتن آموزه‌های متعالی بعثت ختمی مرتبط(ص) شکل گرفت. این نهضت ساحت‌های مختلف دارد که با رویکردهای عرفانی، کلامی، فلسفی، تاریخی، اجتماعی تربیتی و مانند آن ضرورت بازشناسی دارد، در این میان، سویه عرفانی آن بسیار ژرف و دل‌انگیز است، که بازکاوی آن می‌تواند آموزه‌های جدید از آن نهضت الهی به دست دهد.[2]

بار دیگر چهاردهم‌ خرداد فرا رسید، روز عزای‌ بزرگ‌ جهان‌ اسلام‌، روزی‌ كه‌ در آن‌، ایران،‌ صبحی‌ بی‌خورشید را آغاز كرد، روزی‌ كه‌ انقلاب‌، دیگر ضربان‌ آن‌ قلب‌ تپنده‌ را نشنید، روزی‌ كه‌در سراسر جهان‌، هرجا مسلمان‌ دردمند یا انسان‌ آزاده‌یی‌ بود احساس‌ یتیمی‌ كرد.روزی‌ كه‌ ملت‌ ایران‌، صخره‌ی‌ استواری‌ را كه‌ بدان‌ تكیه‌ كرده‌ بود و سرو بلندی‌ را كه‌ در سایه‌ی‌ آن‌ آرمیده‌ بود و روح‌ بزرگی‌ را كه‌ كعبه‌ی ‌عشق‌ و ایمان‌ خود ساخته‌ بود، در كنار خود نیافت‌، روز عزا، روز امتحان‌، روزفقدان بزرگ‌ و روز میثاقی‌ ابدی‌ با آن‌ كه‌ جامه‌ی‌ عاریت‌ را با‌ حیات‌ابدی‌ تبدیل كرده‌ بود.
 اكنون‌ در كنار خاطره‌ی‌ تلخ‌ چهاردهم‌ خرداد، این واقعیت‌شیرین‌ در برابر چشم‌ ماست‌ كه‌ امام‌ راحل‌، اگر نه‌ به‌ جسم‌، اما با فكر و راه‌ و وصیت‌ همیشه‌زنده‌ی‌ خود، در كنار ماست‌ و زنده‌ است‌ و به‌ فضل‌ وقدرت‌ خدا هیچ‌ قدرتی‌ نخواهد توانست‌ این‌ حضور و این حیات‌ را سلب‌ كند و جمهوری‌ اسلامی‌ را از پدر و بنیانگذار و معلم‌ بزرگ‌ خود جدا سازد.
 امام خمينى هـدفها و آرمانها و هـر آنچه را كه مـى بايــست ابـلاغ كنـد ، گفته بـود و در عمـل نيز تـمام هستيـش را بـراى تحقق هـمان هـدفها بـكار گرفته بـود. اينك در آستـانه نيمه خـرداد سـال 1368 خـود را آماده ملاقات عزيزى مى كرد كه تمام عمرش را براى جلب رضاى او صرف كرده بـود و قامتش جز در بـرابـر او ، در مـقابل هيچ قدرتى خـم نشده ، و چشـمانش جز براى او گريه نكرده بـود. سروده هاى عارفانه اش همه حاكى از درد فـراق و بيان عطـش لحظه وصال محبوب بـود. و اينك ايـن لحظه شكـوهمنـد بـراى او ، و جانــكاه و تحمل ناپذير بـراى پيروانـش ، فـرا مـى رسيد. او خـود در وصيتنامه اش نـوشـته است : با دلى آرام و قلبـى مطمئن و روحى شاد و ضميرى اميدوار به فضل خدا از خدمت خـواهران و برادران مرخص و به سـوى جايگاه ابــدى سفر مى كنـم و به دعاى خير شما احتياج مبرم دارم و از خداى رحمن و رحيـم مى خـواهـم كه عذرم را در كوتاهى خدمت و قصـور و تقصير بپذيـرد و از مـلت امـيدوارم كه عذرم را در كـوتاهى ها و قصـور و تقصيـرها بـپذيـرنـد و بـا قــدرت و تصميـم و اراده بــه پيش بروند.
شگفت آنكه امام خمينـى در يكـى از غزلياتـش كه چنـد سال قبل از رحلت سروده است :

انتظار فرج از نيمه خرداد كشم         سالها مى گذرد حادثه ها مى آيد

کدامین روز ، روز تو نیست و کدامین لحظه است که از شمیم تو سکرآور یا عطر آگین نباشد؟

به راستی آیا قلمی را می شناسید که با کلک خیال ،شکوه ایثار خاموش  شما آسمانیان را که در بستر رویش های مکرر آدمی و ‏درگسترده ی تاریخ مکتوب بشریت همواره چون نگینی زرین درخشیده است به تصویر آورد؟

امروز  صدای شهید مرتضی  آوینی از تلویزیون یاد ایام نوجوانی ،  روزهای ایثار ، رشادت و شهامت ،  غیرت و مردانگی   را در ذهنم زنده نمود.

 خداوند این بزرگ مردان  زمانه ما را که از نسل آفتاب هستند   را در پناه خود نگهدارد . شهدای ما ، ایثارگران و رزمندگان ۸ سال دفاع مقدس بر گردن ما رسالتی دارند تا فراموش نکنیم ...........

 آوای خوش  روایت فتح  شهید مرتضی آوینی از جبهه ها یادمان می اندازاد چه رسالتی بر دوش داریم. در این ویرانه ها چه می جویی؟ دفترچه های مشق شب کودکانی که اکنون سال هاست دوران کودکی را ترک گفته اند؟ و یا کهنه تصویرهایی از مشت های فروبسته و دهان هایی که به فریاد باز شده اند؟

بر فراز پله های ویران، از روزن پنجره ها، در لابه لای نخل های آتش گرفته... چه می جویی؟

لوحی محفوظ که همه آنچه را که گذشته است بر تو عرضه دارد؟

این لوح هست، اما تو که چشم دیدن و گوش شنیدن نداری.

سی سال از آن روزها می گذرد و  خیلی ها دیگر جوان نیستند. جوانی  آنها  در شهر آسمانی مانده است،

آیا زمانه ما را با خود برده است؟ اما این صدا جایی بیرون از دسترس زمان باقی است. باد زمان در این شهر زمینی می وزد نه در آن شهر آسمانی که در کرانه ابدیت، بیرون از رهگذر باد وجود دارد.

آیا از آن روزها تنها همین یک عکس مانده است؟

 آن روزها مانده اند و باد زمان ما را با خود برده است. حقیقت همین است.

با خود می گفتم ، چه به یاد داری، جز آنچه در حافظه  عکسها و فیلم ها مانده است؟

شوش ، خرمشهر ، هویزه ، .......دروازه ای در زمین دارند و دروازه ای دیگر در آسمان ،  و تو در جستجوی دروازه آسمانی شهر شهیدان گمنام  هستی که به کربلا باز شده است و جز مردترین مردان را به آن راه نداده اند.

جنگ برپا شده بود تا از خوزستان دروازه ای به کربلا باز شود.

آنجا که  صدام ،معاویه زمانه از آرزوهای خود می گفت........

‏ ما آرزوهای گرم خود را تقدیم رزمندگان خلق عربستان (خوزستان) می نماییم. اکنون ما دارای قدرت ‏کافی برای بازپس گیری جزایر سه گانه خلیج عربی ، هستیم.[1]

سوالی که شاید امروز مطرح باشد .

چرا جنگ بر ما  تحمیل شد؟

برای اینکه دشمنان ما برای نابودی کشور و ملت ایران برنامه های مختلفی بر ما تحمیل کردند، آنها در واقع به دنبال خشکاندن ریشه ملت ایران بوده، هستند و خواهد بود، یک زمان جنگ تحمیلی و نظامی راه اندازی کردند نتوانستند و هم زمان با جنگ تحمیلی، جنگ فرهنگی و ناتوی فرهنگی را بر ما تحمیل کردند بعد هم همزمان با آن و بعد از آن جنگ اقتصادی را بر ما تحمیل کردند، همان کاری که مشرکین در صدر اسلام انجام می دادند که مسلمانان را از پا دربیاورند.

امروز جنگ مجازی و نرم را با رویای صدام - (عربستان)  در دست اجرا دارند . با کمک یاوه گویان سرسپرده خود همان عمر و عاص ها ، همان خائنین تاریخ  اسلام و انقلاب  سعی در ایجاد تفرقه و نفاق و ایجاد فتنه ای بس پیچیده دارند

از خود می پرسم چرا؟

مگر یادشان رفته ................که آنها که بودند؟

 آنان که گروه گروه در شوش ، هویزه و  خرمشهر زیر شنی تانکهای روسی له شدند و با نارنجکهای اسرائیلی تکه تکه شدند و در هر قدم از هر کوچه شهر شهیدی دادند تا نام ( شیعه ) را مترادف با معنای ( مرد ) نگاه دارند و حدیث (( سلمان منا اهل البیت )) را درباره فرزندان ( سلمان فارسی ) تعبیر کردند , که بودند آنان که در شوش شهر شهیدان گمنام ،  ایستگاه هفت و دوازده ذوالفقاریه جنگیدند تا آبادان , ((( عبادان ))) شوش (السوس) نشود  , که بودند آنان که رنگ سرخ خونشان بر فراز مسجد جامع سوسنگرد ماند , که بودند آنان که هویزه را کربلا کردند ؟

امروز صدای مرتضی آوینی ،  این شهید نازنین ( روایت فتح ) ما را سوق داد  به ایام نوجوانی (جنگ وایثار) (شهامت و غیرت)  (عزت و سرافرازی )( بصیرت و مردان آسمانی)یاد روزهای نوجوانی  ،  دوست عزیز ، همکلاسی نازنین  (نوجوان شهید در خط مقدم  کربلای 5  آقا علی پاپی) (روحش شادویادش گرامی )

تصمیم گفتم جهت درج مطلب به روایت فتح شهید آوینی رجوع کنم و از او الهام جویم ،................

برای نوشتن درباره شهید آوینی , بهتر آن دیدم که پای را از گلیم ادب و حریم اعتدال بیرون نبرم و (راوی فتح) را با قلم خودش روایت کنم , نازنین مردی که خورشید وجودش جز در شفق خون خویش غروب نکرد و این همه از برای آن بود که سید با عدم بیگانه بود , از قدمش حرکت می بارید و از قلمش برکت . درد را نه فقط می شناخت که چون یک مرد با درد دست و پنجه نرم میکرد . پرستویی بود که دیگر روایت پرواز پرستوها ارضایش نمیکرد , لاجرم پر کشید و به فکه رفت . شد طائف (خدای خانه) و ما از تماشای این حج سرخ فهمیدیم که در باغ شهادت باز , باز است .

 از حنجره آوینی صدای محزونی بیرون می تراوید , که گویی غم قرنها شیعه بودن را در دل خود پنهان کرده بود از همین رو نه عجب که صدای سید , قلعه قلب هر عاشقی را فتح کرده بود . ولی آقا مرتضی را از نوشته هایش هم می توان شناخت . گر چه از آثار او مقدار قلیلی سهم ما شده است اما همین اندازه هم نشان می دهد که او از کلمه , کمال می باراند و از جمله , جمال . دستت را میگرفت و تو را به سوی دوست می کشاند , آخر (خود) جایی در صحیفه او نداشت . صفحه سینه اش را پر از (خدا) کرده بود او مرد معارف بود و دعا و نیایش نه تعارف و ادعا و نمایش . اهل تفکر بود نه تکبر , عاشقانه می اندیشید , راضی نبود به هر قیمتی زنده بماند , به بالاترین قیمت مرد . شد ( شهید ) و شهید وقتی زندگی از سر میگیرد که می میرد .

 بارها از خود پرسیده ام ,

( آوینی اگر زنده بود به کدام اندیشه و خط و گروه گرایش نشان می داد ؟ ) ...

و امروز پی بردم که چه پرسش بیهوده ای است این سوال . چرا که با مراجعه به آثار سید شهیدان اهل قلم می توان پی برد که او زنده است , وتنها باید دید که کدام اندیشه و گروه , به این شهید گرایش نشان می دهند .  انصاف این است که از میان اغیار نمی توان یاری برای این شهید بزرگوار جستجو کرد . چرا که هنر به جای مانده از او , بهترین معرف برای شناخت دوستان و دشمنان است .

از خود  می پرسم .

اگر اینان نبودند , اکنون آیا چیزی از میراث انقلاب بر جای مانده بود که حالا آقایان میراث خواران خوش نشین دیار غرب و وابستگان داخلی استکبار و خود باختگان مرعوب مدینه غرب , رجالگان و زنار بستگان دیار (( مایکل جکسون )) و شیفتگان جزایر ناتورالیستها و نوچه های کمر بسته بوش قداره بند ( پدر بوش فعلی ) و بزمجه های از ترس رعد و برق به سوراخ خزیده ..... بر سر تقسیم آن با ما که همه جان و مال فرزندان پدران و مادران خویش را به مسلخ عشق بردیم تا ولایت فقیه باقی بماند , به جدال بر خیزند ؟ کدام جدال ؟ اگر این پهلوان پنبه های جبان فضای مجازی میان سطور نشریات نشخوارگر جریده های فرنگیان , اهل نبرد بودند  حداقل یکی از آنها را در طول این هشت سال , و لااقل یکی از خطوط رزم جبهه می دیدیم که ندیدیم .

مگر اینها فرزندان ناخلف همان متجاوزگران دهه 60 نیستند ؟

از خود  می پرسم شاید اشتباه از ماست ، راستی چرا ؟

 چرا  قطارها دو کوهه را فراموش کرده اند,  حتی برای سلامی هم نمی ایستند , بی رحمانه می گذرند؟. اما شهدا انسی دارند با دوکوهه که مپرس . با ذره ذره خاکش , با زمینهایش , با دیوارهایش , با ساختمانهایش , با همه آنچه در چشم ما هیچ نمی آید . میگویی نه ؟ از حوض روبروی ((( حسینیه حاج همت ))) بپرس که همه شهدای دوکوهه با آب آن وضو ساخته اند .

برای شادی روح بزرگوار امام (قدس سره)،شهدای 8 سال جنگ تحمیلی  (این بزرگ مردان تاریخ ما)     لطفا صلوات هدیه کنید .

[1] Review of the imposed war" Mimistry of foreign? Affaires of Iran, feb. 1983.

يوم اللّه 12 فروردين روز احقاق حق و پيروزي دين بود؛ روزي که افسون ساحران جادوگر، و تلاش خناسان وسوسه گر باطل گشت؛روزي که آتش افروخته شده از سوي جهان خواران نمرود سيرت، به باغستان پرثمر و پُرسود جمهوري اسلامي بدل گرديد و صلاي «بَردا و سلاما» شعله هاي ملتهب کينه توزي ها را به نفع حق و در خدمت خليل زمان، خميني بزرگ، فرو نشاند. م

چکیده:
 نوشتار حاضر با تعریف و تبیین کوتاهى از مفهوم عوام و خواص، به نقش این دو دسته در شکل‏گیرى حادثه عاشورا پرداخته است و عملکرد خواص بویژه خواص باطل را در فرایند تاریخى این حادثه، به طور مختصر مورد تجزیه و تحلیل قرار داده است و با تقسیم‏بندى این دسته از افراد، نمونه هایى از رفتار آنان که تاثیر بسزایى در این حادثه داشته است را گوشزد نموده است .
 
مقدمه
 نهضت عاشورا با تمام درسها و عبرتهاى آن، پیام‏آور شکوه و عظمت آن بزرگ مرد الهى; یعنى سید جوانان بهشت، حضرت حسین بن على علیه السلام است . این که نهضت‏بى مثال عاشورا هنوز بر تارک جهان مى‏درخشد و روز به روز به تجلى آموزه‏هاى آن بر تشنگان حقیقت و طالبان سعادت افزوده مى‏شود، چیزى نیست مگر موهبتى برخاسته از عظمت‏شان و بلندى مقام آن امام همام و نشئه وجودى او . از این روست که این نهضت نورش با نام حسین علیه السلام روشن است . نهضت عاشورا در بردارنده مشخصه‏ها و ابعاد مختلف شؤون بشرى است‏به گونه‏اى که سالهاست که فکر بشر را مجذوب خود کرده و انسان امروزى از واقعه آن روز، همواره ابعاد جدیدترى را دریافته و تشنه‏تر از همیشه به بررسى ابعاد و آموزه‏هاى آن مى‏پردازد . به همین جهت، مسلمین باید در فراگیرى درسها و عبرتهاى عاشورا بذل همت کرده و در طریق نیل به سعادت، آنها را چراغ راه خویش قرار دهند .
 
از آنجا که شخصیت وجودى سید الشهداء و قیام الهى او مشتمل بر جلوه‏هاى متنوعى از هدایت انسانهاست و همین امر سبب جلب افکار اندیشمندان مسلمان و غیرمسلمان به این حقیقت‏بوده، هر کس از زاویه‏اى به بررسى و تحقیق نشسته است و چه بسا در این میان به نتایج مفیدى هم دست‏یازیده است . یکى از مسائل مورد بحث در راستاى عبرت‏گیرى از حماسه عاشورا، بررسى موقعیت عوام و خواص در این حادثه است; مساله‏اى که رهبر معظم انقلاب بارها به آن اشاره فرموده و تذکر داده‏اند . آنچه در پى مى‏آید، نگاهى به نقش خواص و عوام در شکل‏گیرى حادثه عاشورا و ارزیابى عملکرد آنهاست و البته قبل از پرداختن به اصل موضوع توجه به دو نکته، از باب مقدمه، ضرورى است:
 
1 - مراد از خواص و عوام
 از آنجا که انسان مدنى الطبع و نیازمند به زندگى اجتماعى است، همواره تکامل و تعالى خود را در همبستگى با جامعه مى‏بیند و عموما فرایند تاثیرگذارى و تاثیرپذیرى را در جامعه به عنوان یک حقیقت مى‏پذیرد; از این رو، در مطلق جوامع بشرى، مردم از حیث تاثیرات متقابل، به دو قطب تاثیرگذار و تاثیرپذیر تقسیم مى‏شوند . در این میان، ویژگى گروه تاثیرگذار که معمولا اقلیت جامعه را تشکیل مى‏دهند، این است که مى‏توانند بر اساس بصیرت، عقل و تحقیق به تحلیل و بررسى مسائل بپردازند و در جریانهاى اجتماعى پیش‏کسوت باشند و آنها «خواص‏» نامیده مى‏شوند . از دیدگاه جامعه‏شناسى، «خواص‏» ، نوعى از گروه‏هاى اجتماعى هستند که «عوام‏» ، در ارزشیابى خود، آنها را ملاک و معیار قرار مى‏دهند و در اعمال و رفتار خود از آنها الهام مى‏گیرند; از این رو، به آنها گروه‏هاى «مرجع‏» یا «داورى‏» یا «استنادى‏» گفته مى‏شود . (2)
 
رهبر معظم انقلاب، در یک تقسیم جامعه‏شناسانه از این گروه اینگونه یاد مى‏کنند:
 «[خواص] کسانى [هستند] که از روى فکر، فهمیدگى، آگاهى و تصمیم‏گیرى، کار مى‏کنند; یک راهى را مى‏شناسند و دنبال آن راه، حرکت مى‏کنند ... خواص; یعنى کسانى که وقتى عملى انجام مى‏دهند، موضع‏گیرى مى‏کنند و راهى را [که] انتخاب مى‏کنند از روى فکر و تحلیل است; مى‏فهمند، تصمیم مى‏گیرند و عمل مى‏کنند .» (3)
 
اما واژه «عوام‏» جمع «عامه‏» است و در لغت‏به معناى توده مردم آمده است . (4) راغب اصفهانى در مفردات الفاظ قرآن [علت] نامگذارى توده مردم به «عامه‏» را، فراوانى آنان مى‏داند و در مقابل، خواص، جمع خاصه، گروه ویژه و برجسته مردم است . (5) قابل ذکر است که «عامه‏» به معناى توده مردم، در محاورات عرفیه، فراوان استعمال مى‏شود . حضرت على علیه السلام در موارد مختلفى، «عامه‏» را در همین معنا استعمال فرموده است، از جمله آنجا که مى‏فرماید:
 «و ان العامة لم تبایعنى لسلطان غالب و لا لعرض حاضر»
 یعنى: عامه و توده مردم با من بیعت نکردند به جهت تسلط و غلبه (اى که داشته باشم) و نه به جهت مال و دارایى موجود (که طمع به آن کرده باشند; بلکه با اختیار و خواست‏خود دست‏بیعت‏به سوى من دراز کردند). (6)
 
شایان ذکر است که عوام در اصطلاح جامعه‏شناسى، عبارت از اکثریتى است که توانایى تجزیه و تحلیل مطالب را ندارند و صاحب نظر و راى نیستند; آنها بر اساس عملکرد خواص، ارزشها و عملکرد خود را تنظیم مى‏کنند و در واقع، پیرو تصمیم و نظر دیگرانند . رهبر معظم انقلاب در خصوص این دسته چنین فرمودند:
 «عوام یعنى کسانى که وقتى جو به یک سمتى مى‏رود اینها هم مى‏روند; تحلیلى ندارند . یک وقت مردم مى‏گویند زنده باد، این هم نگاه مى‏کند [و] مى‏گوید زنده باد; یک وقتى مردم مى‏گویند مرده باد، او هم نگاه مى‏کند [و] مى‏گوید مرده باد . یک وقت جو اینگونه است اینجا مى‏آید; یک وقت جو آن طور است، آنجا مى‏رود .» (7)
 چنان که اشاره کردیم، از این گروه با تعابیرى از قبیل عوام، تاثیرپذیر، بیشترین، پیرو، توده و عموم یاد مى‏شود .
 
2 - اهمیت عملکرد خواص و عوام در شکل‏گیرى فرایندهاى تاریخى
 حوادث گذشته که چیزى جز محتواى تاریخ نیست، گنجینه عبرت‏گیرى آیندگان و سرمایه‏اى گران سنگ براى نوع بشر است . مطالعه و بررسى این حوادث و پیامدهاى آنها، براى انسان در نوع تفکر و تصمیم‏گیرى و برخورد با قضایاى پیش‏آمده امرى ضرورى است .
 
با یک نگاه جامعه‏شناختى نسبت‏به جوامع پیشین، در مى‏یابیم که هر جامعه‏اى در طول تاریخ، افرادش را در دو گروه خواص و عوام تجزیه کرده است و در واقع، همین دو گروهند که منشا تحولات تاریخى در دوره‏هاى مختلف بوده‏اند; به گونه‏اى که هر پدیده تاریخى، حاصل نوع عملکرد این دو طایفه و تعامل آنهاست . اکنون با توجه به مرجعیت‏خواص براى عوام و تاثیرپذیرى گروه پیرو از طایفه پیشرو، عملکرد و نوع تفکر این دو دسته در انعقاد و شکل‏گیرى فرایندهاى تاریخى، امرى حایز اهمیت‏خواهد بود; زیرا نوع عملکرد آنها مى‏تواند جامعه و حتى تاریخ را سعادتمند کند و یا به تباهى و انهدام بکشاند; عنصر اصلى در این امر، خواص هستند; زیرا به فرموده رهبر معظم‏انقلاب:
 «حرکت‏خواص، به دنبال خود، حرکت عوام را مى‏آورد ... یک وقت‏یک حرکت‏بجا، تاریخ را نجات مى‏دهد; گاهى یک حرکت نابجا که ناشى از ترس و ضعف و دنیاطلبى و حرص براى زنده ماندن است، تاریخ را در ورطه گمراهى مى‏غلطاند ... اگر خواص، در هنگام خودش، کارى را که لازم است، تشخیص دادند و عمل کردند، تاریخ نجات پیدا مى‏کند و حسین بن على‏ها به کربلا کشانده نمى‏شوند .» (8) و نیز «وقتى که خواص طرفدار حق در یک جامعه - یا اکثریت قاطعشان - آنچنان مى‏شوند که دنیاى خودشان برایشان اهمیت پیدا مى‏کند، از ترس جان، از ترس از دست‏دادن مال و از دست دادن مقام و پست، از ترس منفور شدن و تنها ماندن، حاضر مى‏شوند حاکمیت‏باطل را قبول کنند .» (9)
 
بدیهى است اگر خواص در تشخیص صواب از خطا دقت داشته باشند و همت‏خود را در راستاى آنچه که به صلاح جامعه و تاریخ است، استوار سازند، عوام نیز پیروى مى‏نمایند; زیرا خواص در همه ابعاد فکرى، رفتارهاى فردى و اجتماعى و سایر شؤونات، مقتداى عوام هستند . نتیجه چنین عملکردى، تعالى جامعه و سعادت مردم است، در غیر این صورت نتیجه‏اى جز تباهى و انهدام نخواهد داشت .
 
نقش خواص در پیدایش حادثه عاشورا
 پیدایش هر حادثه‏اى در جوامع بشرى در مرتبه اول، معلول عملکرد خواص آن جامعه است که طبیعت چنین عملکردى، تاثیرپذیرى عوام را بدنبال دارد; خواص، یا خواص حقند و یا خواص باطل . خواص حق، نیز در مقابل مظاهر دنیوى یا پاى‏بند به حقند و یا روى‏گردان از حق . بدیهى است هر یک از این اقسام مى‏تواند در پیدایش و عدم پیدایش فرایندهاى تاریخى، اجتماعى، سیاسى و غیره موثر باشد و در نتیجه جامعه را به صلاح و یا فساد بکشاند .
 حادثه عاشورا و کشته شدن فرزند رسول خدا صلى الله علیه و آله یکى از حوادثى است که نقش خواص در قبال آن بسیار برجسته و قابل توجه و تامل بوده است . اکنون، به بررسى وضعیت‏خواص نسبت‏به قیام عاشورا مى‏پردازیم .
 
خواص و منتقدین معاصر امام حسین علیه السلام
 در یک تقسیم بندى مى‏توان خواص دوره امام حسین را به چند دسته تقسیم کرد:
 1 - بقایاى اصحاب پیامبر صلى الله علیه و آله از مهاجر و انصار; مانند: جابر بن عبدالله انصارى، ابن عباس، سهل بن ساعده و انس بن مالک .
 2 - بزرگان و خواص شیعه، مانند: محمد حنفیه، مختار، سلیمان بن صرد خزاعى، هانى بن عروه، مسیب بن نجبه فرازى و ابراهیم اشتر .
 3 - اطرافیان خلفا، مانند: عبدالله بن عمر و عبدالله بن زبیر .
 4 - منتقدین در قبایل قحطانى در سرزمین عراق که شامل بزرگان و رؤساى قبایل قحطانى مى‏شوند، مانند: شمر، محمد بن اشعث و عمر بن حریث .
 5 - کارگزاران بنى امیه از قبیل عمارة بن عقبه بن ولید و ابن زیاد .
 
اکنون با توجه به عملکرد خواص عصر امام حسین علیه السلام در قبال حادثه عاشورا، مى‏توان آنها را به دو گروه تقسیم کرد: یک دسته، کسانى که از همکارى با امام علیه السلام به علل و دلایلى بازماندند و توفیق حضور در رکاب او را نیافتند . دسته دوم، کسانى که زمینه‏ساز حادثه عاشورا بوده و آتش جنگ را بر علیه امام علیه السلام دامن زدند . گروه اول را نیز از حیث نوع موضع‏گیرى مى‏توان به اقسامى به این شرح‏تقسیم‏کرد:
 
الف) کسانى که به حقانیت امام علیه السلام قائل بودند; اما قدرت همراهى و یارى او را نداشتند از این گروه مى‏توان افرادى از قبیل جابر بن عبدالله انصارى، آن صحابى بزرگ پیامبر صلى الله علیه و آله، را نام برد . جابر بن عبدالله بن عمرو بن حرام خزرجى انصارى مکنى به ابو عبدالله از بزرگان صحابه رسول الله صلى الله علیه و آله و از دوستداران خاندان پاک آن حضرت است . جابر خود گوید: «رسول اکرم صلى الله علیه و آله خود شخصا در بیست و یک غزوه حضور داشت و من در نوزده غزوه شرکت داشتم‏» وى در بدر و احد شرکت ننمود; ولى به مسلمانان آب مى‏داد که پدرش به علت‏خردسالى او را از نبرد باز مى‏داشت . جابر در صفین در رکاب امیرالمؤمنین علیه السلام بوده و او نخستین کسى است که امام حسین علیه السلام را پس از شهادتش زیارت نمود و آخرین نفر از یاران رسول الله صلى الله علیه و آله بود که درگذشت . وى نسبت‏به خاندان رسالت ارادتى شایان داشت که حدیث لوح فاطمه علیها السلام مشتمل بر اسامى حضرات ائمه معصومین را او به امام باقر علیه السلام بازگفت و سلام پیغمبر را به آن حضرت رساند . (10) ایشان در هنگام حادثه عاشورا نابینا بوده است; از این رو، نتوانست‏با امام علیه السلام در کربلا حضور یابد . عبدالله بن جعفر و محمد حنفیه نیز از همین گروهند که به علت کهن‏سالى و بیمارى یا علل و مصالح دیگر، از حضور در کربلا بى‏نصیب ماندند . (11)
 
ب) کسانى که قائل به حقانیت امام علیه السلام بودند و در عین توانایى، با او همراه نشدند . یکى از این افراد، عبیدالله بن حر جعفى است . او یکى از هواداران عثمان بود که پس از کشته شدن او، به نزد معاویه رفت و در جنگ صفین در مقابل حضرت على علیه السلام به جنگ ایستاد . (12) او شاعر نیز بود و در بین مردم کوفه شخصى شناخته شده به حساب مى‏آمد . وى در حالى که مى‏توانست امام را یارى دهد، چنین کارى نکرد; زیرا وقتى امام علیه السلام به منزل «قصر مقاتل‏» رسیدند، خیمه‏اى دیدند; سؤال فرمودند که خیمه کیست؟ گفتند: متعلق به عبیدالله بن حر جعفى است . امام علیه السلام کسى را فرستاد تا او را به همکارى دعوت کند; اما او جواب منفى داد و گفت:
 من از کوفه بیرون نشدم مگر به خاطر این که با حسین علیه السلام نباشم چون در کوفه یاورى ندارد و من اصلا دوست ندارم او را ببینم و او هم مرا ببیند .
 
پاسخ او را به امام علیه السلام گفتند و آن حضرت خودش نزد او رفت و پس از سلام، از او براى خروج علیه یزید دعوت کرد; ولى عبیدالله همان جواب را تکرار کرد و چون امام علیه السلام از هدایت و رستگارى او، مایوس شد، فرمود:
 نصیحتى به تو مى‏کنم و آن این که تا مى‏توانى خود را به مکان دورى برسان تا صداى استغاثه ما را نشنوى; زیرا به خدا سوگند اگر صداى استغاثه ما به گوش کسى برسد و به یارى ما شتاب نکند، خدا او را در آتش جهنم قرار خواهد داد . (13)
 
سرانجام، عبیدالله امام علیه السلام را یارى نکرد; در حالى که توانایى چنین امرى را داشت . از خلال کلمات عبیدالله با امام علیه السلام و نیز با توجه به اشعارى که بعد از شهادت امام علیه السلام از او نقل شده است، مى‏توان دریافت که او منکر حقانیت امام علیه السلام نبوده بلکه معتقد به آن بوده است; مثلا وقتى که امام علیه السلام او را به توبه دعوت کرد و راه توبه را پیوستن به فرزند دختر رسول خدا معرفى نمود، عبیدالله گفت:
 «به خدا سوگند من مى‏دانم که هر کس از فرمان تو پیروى کند به سعادت ابدى و خوشبختى ابدى نائل شده است ولى من احتمال نمى‏دهم که یارى من به حال تو سودى داشته باشد .»
 
او، همچنین در اشعارى که در حسرت نپیوستن به امام علیه السلام سروده است، مى‏گوید:
 فیالک یا حسرة ما دمت‏حیا
 تردد بین صدرى و التراقى
 حسین حین یطلب نصر مثلى
 على اهل العداوة و الشقاق
 حسین حیث‏یطلب بذل نصرى
 على اهل الضلالة و النفاق
 لو انى اواسیه بنفسى
 لنلت کرامة یوم التلاقى
 
آه از حسرت و تاسف سنگینى که تا زنده هستم، در میان سینه و گلویم در حرکت است . آنگاه که حسین بر اهل نفاق و ستم پیشگان از مثل من یارى مى‏طلبید; آنگاه که مى‏خواست‏براى نابودى اهل ضلال و نفاق به یاریش بشتابم; آرى! اگر آن روز از راه جان، یارى و مواساتش مى‏نمودم، در روز قیامت‏به شرافتى بس بزرگ نائل مى‏شدم . (14)
 بدیهى است اعتقاد به این که امام علیه السلام بر علیه اهل ضلال و نفاق قیام کرد و سعادت و خوشبختى در فرمانبردارى از اوست، کاشف از اعتقاد به حقانیت امام علیه السلام است; هر چند که این امر، به تنهایى، علت رستگارى نیست; بلکه حرکت‏بر اساس این اعتقاد و عمل بر طبق آن، لازم است و چون عبیدالله اعتقاد را به مرحله عمل نرسانید، رستگار نشد .
 
البته اعتقاد به حقانیت نیز، از حیث‏شدت و ضعف داراى مراتب است . از این رو، افرادى مانند سلیمان بن صردخزاعى، نجبه فرازى (از سران شیعیان کوفه) معتقد به حقانیت امام علیه السلام بودند و با این حال، از او دعوت رسمى به عمل آوردند; اما یاریش نکردند . شاید بتوان گفت اعتقادشان به حقانیت امام علیه السلام در مرتبه شدیدتر نسبت‏به عبیدالله بوده است; ولى آنچه اهمیت دارد، عمل است که هم آنان و هم عبیدالله در آن مساوى بودند .
 
ج) کسانى که نسبت‏به حقانیت امام علیه السلام توقف کرده و یا از منکرین بودند و بدین جهت از یارى او خوددارى کردند .
 عبدالله بن عمر را مى‏توان یکى از این افراد دانست .
 «وى سال سوم بعثت، در مکه متولد شد و گویند قبل از پدرش ایمان آورده که بنابراین باید پیش از بلوغ مسلمان شده باشد . او پیش از پدر خود به مدینه هجرت کرد و در سال 73 یا 74 ه . ق . در سن 84 سالگى در مکه از دنیا رفت .» (15)
 
در همان روزهاى اول ورود امام حسین علیه السلام به مکه، عبدالله بن عمر که براى عمره مستحب آنجا بود، خدمت امام علیه السلام آمد و چنین گفت:
 اى اباعبدالله! چون مردم با این مرد بیعت کرده‏اند و درهم و دینار در دست او قرار دارد، قهرا مردم به او اقبال نشان مى‏دهند و با دشمنى خاندان اموى با شما، مى‏ترسم در صورت مخالفت‏با او کشته شوى و گروهى از مسلمین قربانى گردند و از رسول خدا صلى الله علیه و آله شنیدم که مى‏فرمود: «حسین کشته خواهد شد و اگر مردم دست از یارى او بردارند، به ذلت مبتلا مى‏گردند .» اکنون پیشنهاد من به شما آن است که همان طور که همه مردم با یزید بیعت کرده‏اند، تو نیز بیعت کنى و از ریخته شدن خون مسلمین بترسى . (16)
 
امام علیه السلام پس از دادن پاسخ او فرمود:
 اى ابوعبدالرحمان از خدا بترس و از یارى ما دست‏برمدار .
 اما این سخنان نورانى در او تاثیر نکرد و سرانجام از جمله کسانى شد که با یزید بیعت کرد . (17) او بیعت‏خود را با یزید اینگونه توجیه مى‏کرد که اگر این کار درستى بوده چه بهتر و گرنه صبر مى‏کنم تا اوضاع بهتر شود . پس از این که مردم مدینه علیه یزید خروج کردند و بیعتش را شکستند، وى فرزندان خود را گرد آورد و گفت ما طبق بیعت‏خدا با او بیعت کردیم و از پیغمبر شنیدم فرمود: روز قیامت پرچمى افراشته گردد و گروهى به زیر آن گرد آیند و سپس اعلام شود که اینان جفاکارانند و بزرگترین جفا و خدعه پس از شرک به خدا نقض بیعت است . مبادا یکى از شما بیعت‏خود را بشکند که میان من و او شمشیر حکم خواهد کرد . (18) البته عبدالله بن عمر از زمان حضرت على علیه السلام نیز یکى از خواصى بود که در عین اعتقاد به حقانیت على علیه السلام و او در واقع، از قاعدین (20) بود; اما در قضیه عاشورا، با توجه به عملکردش و روى آورى به یزید و پاى‏بندى به او وتنها گذاشتن امام، با علم به حدیث پیغمبر که هر کسى از یارى و نصرت حسین علیه السلام دست‏بردارد ذلیل و خوار است، او را از قاعدین و توقف‏کنندگان در حقانیت امام دانستن، بسى جاى تامل دارد و چنین تعبیرى در حق ایشان مسامحه است; زیرا او آشکارا تعیین موضع کرد و به یزید اعلام وفادارى نمود و به بیعت‏خود استوار ماند و براى او تبلیغ مى‏کرد .
 
یکى دیگر از کسانى که در حقانیت امام تردید داشته و یا منکر آن بوده است و به همین جهت در رکاب امام علیه السلام در جنگ با دشمنان حاضر نشد، عبدالله بن زبیر است .
 «وى بیست ماه پس از هجرت، در مدینه متولد شد . محدثین و مورخین عامه، او را به کثرت عبادت وصف مى‏کنند . وى از سرسخت‏ترین دشمنان خاندان پیامبر اسلام بوده و هم او بود که پدرش را از على علیه السلام برگردانید و او را به جنگ با آن حضرت، برانگیخت . سعید بن جبیر روایت کرده که روزى عبدالله بن زبیر، به عبدالله بن عباس رو کرد و گفت: چهل سال است که دشمنى شما اهل بیت را در دل خویش جا داده‏ام و آن را پنهان مى‏دارم .» (21)
 
او نیز از مخالفت‏کنندگان با بیعت‏یزد بود . به دنبال آن از مدینه به مکه پناهنده شد . وى از جمله کسانى بود که مى‏خواست امام حسین علیه السلام در مکه نماند; زیرا با حضور امام و تجمع مردم بر گرد آن حضرت زمینه‏اى براى توفیق او نبود . (22) وى، هر چند که گاهى به ظاهر، پیشنهاد انصراف از سفر عراق را به امام علیه السلام مى‏داد; اما از آنجا که هواى خلافت را در سر مى‏پروراند و در فکر سقوط حکومت‏یزید بود تا این که لباس خلافت را بر تن خود بپوشاند، خود را رقیب جدى امام علیه السلام مى‏دانست و نه تنها با هدف او موافق نبود، بلکه به شکست او نیز بى‏میل نبود; از این رو، از شهادت امام علیه السلام کمال استفاده را به نفع خود بر علیه یزید کرد .
 «عبدالله زبیر» پس از مرگ یزید ادعاى خلافت کرد و گروهى با او بیعت کردند تا این که در سال 73 هجرى در دوره خلافت عبدالملک به دست نیروهاى حجاج بن یوسف که براى سرکوبى او به مکه هجوم آوردند، کشته شد .» (23)
 
زمینه سازان و به وجود آورندگان حادثه عاشورا
 حادثه عاشورا در بر دارنده دو گونه از خواص بود: خواص حق و مثبت که در لشکرگاه امام علیه السلام طریق سعادت را مى‏پیمودند و دیگرى خواص باطل و منفى که در مقابل امام علیه السلام صف کشیده بودند . هر کدام از این دو گونه خواص، گروه زیادى از عوام را پشت‏سر داشت . از آنجا که بحث ما پیرامون آسیب‏شناسى خواص جبهه باطل و ارزیابى آنهاست، بحث را به این گروه اختصاص مى‏دهیم .
 
متاسفانه، شمار خواص منفى و منحرفى که در زمینه‏سازى و پیدایش حادثه عاشورا و راه‏اندازى عوام بر علیه امام علیه السلام تاثیر بسزا داشته‏اند، کم نبود . حضور کوفیان و قبایل مختلف کوفه در لشکرکشى علیه امام حسین علیه السلام، گواه این مطلب است . عوامل انحراف این گونه خواص - چنان که خواهد آمد - امورى از قبیل راحت‏طلبى، دنیاپرستى، بریدن از معنویت، تعصبات قبیله‏اى و جعل حدیث‏بوده است . شناخت مصادیق خواص، خصوصا خواص جبهه باطل، جهت‏بررسى آسیب‏ها و دلایلى که باعث لغزش و انحراف آنها شده است و نیز عبرت‏گیرى از عاقبت‏سیاه آنان، امرى پسندیده و بلکه لازم است . شناخت مصادیق این نوع خواص در هر دوره‏اى از تاریخ اسلام، با توجه به گویا بودن تاریخ اسلامى، امرى نه چندان سخت و در عین حال، زحمتى مفید است; زیرا تاریخ سند گویاى حوادث گذشته و آینه اعمال و عملکردهاى گذشتگان است . اینک، به بعضى از خواص منفى و تاثیرگذار در ایجاد زمینه‏ها و پیدایش حادثه عاشورا اشاره مى‏کنیم .
 
1 - شریح قاضى:
 شریح بن حارث، قاضى معروف کوفه و وابسته به امویان بود . او در اصل یمنى بود و در زمان عمر به قضاوت کوفه منصوب شد و مدت شصت‏سال این شغل را داشت . جز در ایام عبدالله بن زبیر که سه سال این کار را ترک کرد، در ایام حج دست از این کار کشید و تا زمان مرگش در سال 97 یا 98 هجرى که عمرش بیش از صد سال بود، خانه نشین شد . (24)
 «معروف است که وى به دستور ابن زیاد فتوا داد که چون حسین بن على علیه السلام بر خلیفه وقت‏خروج کرده است، دفع او بر مسلمانان واجب است . چهره شریح قاضى به عنوان عالم وابسته به دربار ستم و در خدمت زر و زور و تزویر شناخته مى‏شود و [معلوم است که دشمنان] همیشه براى کوبیدن حق، از چهره‏هاى مذهبى و موجه که مردم حرفشان را مى‏پذیرند، استفاده مى‏کنند [و] شریح هم در منصب قضاوت بود و چنین سوء استفاده‏اى از موقعیت او به نفع حکومت جور انجام گرفت .» (25)
 
رهبر معظم انقلاب در خصوص این شخص و نقش مؤثر او در ایجاد زمینه براى کشتن فرزند رسول خدا صلى الله علیه و آله، فرمودند:
 «شریح قاضى که جزو بنى امیه نبود، کسى بود که مى‏فهمید حق با کیست; مى‏فهمید اوضاع از چه قرار است . وقتى هانى بن عروة را به زندان انداختند و سر و رویش را مجروح کردند، سربازان و افراد قبیله‏اش اطراف قصر عبیدالله بن زیاد را گرفتند . ابن زیاد ترسید . به شریح قاضى گفت: برو به اینها بگو هانى زنده است . شریح دید که هانى مجروح است . هانى بن عروه گفت: «اى مسلمانها! این چه وضعى است (خطاب به شریح) پس قوم من چه شدند؟ مردند؟ چرا سراغ من نیامدند؟ چرا نمى‏آیند مرا از اینجا نجات دهند؟» شریح قاضى گفت: «مى‏خواستم بروم و این حرفهاى هانى را به مردم بگویم; اما افسوس که جاسوس عبیدالله آنجا ایستاده بود، جرات نکردم .» جرات نکردم; یعنى چه؟ یعنى ترجیح دنیا بر دین . شاید اگر شریح همین یک کار را انجام مى‏داد تاریخ عوض مى‏شد .» (26)
 اگر او واقعیت را به مردم مى‏گفت، شاید هانى کشته نمى‏شد و مسلم تنها نمى‏ماند و حادثه کربلا به وجود نمى‏آمد .
 
2 - عمر بن سعد
 او یکى از شخصیت‏هاى باطل و موثر در تحقق حادثه کربلا بود; او پسر سعد بن وقاص از سرداران صدر اسلام بود . (27) قبل از حادثه عاشورا ابن زیاد حکمرانى رى را به او داده بود . وقتى که ابن زیاد از رسیدن امام علیه السلام به عراق مطلع شد، عمر سعد را طلبید و به او امر کرد که اول به کربلا برود و با حسین علیه السلام بجنگد و پس از آن، به رى برود; در غیر این صورت خبرى از ایالت رى نیست . عمر سعد بین جنگ با امام علیه السلام و دست‏برداشتن از ملک رى مردد شد و سرانجام دنیاپرستى و ظواهر دنیوى و حکمرانى رى را بر کشتن فرزند پیغمبر صلى الله علیه و آله ترجیح داد و به کربلا رفت . در کربلا، در موقعیت‏هاى مختلف، امام علیه السلام سعى کرد او را از جنگیدن منصرف کند; ولى آن بدبخت نپذیرفت و در روز عاشورا اولین تیر را خودش به سوى لشکرگاه امام حسین علیه السلام روانه کرد . (28) چنان که در کتب تاریخ نیز، آمده است، عمر بن سعد از اول نسبت‏به کشتن امام علیه السلام کراهت داشت و این بدین جهت‏بود که خوب مى‏دانست‏حسین علیه السلام کیست; احادیث پیغمبر را در فضیلت او شنیده بود و نیز این سخن حضرت على علیه السلام را که «واى بر تو اى عمر بن سعد! چگونه خواهى بود در روزى که بین جنت و نار مخیر شوى و تو جهنم را اختیار کنى .» (29) اما با این حال حب جاه و مقام او را به جهنم کشاند و به عنوان فرماندهى لشکر ابن زیاد، اهل بیت پیامبر صلى الله علیه و آله را به خاک و خون کشید .
 
3 - حصین بن نمیر
 او یکى دیگر از خواص لشکر ابن زیاد بود .
 «وى از سران امویان و از قبیله کرزه بود که همواره با آن (امام علیه السلام) دشمنى داشت . در جنگ صفین در سپاه معاویه بود . در ایام یزید نیز، بر عده‏اى از سپاه، فرماندهى داشت . او در دوران قیام مسلم بن عقیل در کوفه، رئیس پلیس ابن زیاد بود . هم او بود که قیس بن مسهر، فرستاده حسین علیه السلام را دستگیر کرد و نزد ابن زیاد فرستاد و قیس به شهادت رسید . او بود به هنگامى که عبدالله بن زبیر در مکه بر ضد یزید، سر به مخالفت‏برداشته بود، بر کوه ابو قیس منجنیق نهاد و کعبه را هدف قرار داد . » (30)
 در دوران یزید، به دستور او در حمله و محاصره مدینه شرکت داشت . او از مخالفان سرسخت‏شیعه بود و در سرکوبى نهضت توابین حضور داشت و سه سال بعد (در سال 67 ق). به دست ابراهیم اشتر کشته شد . وى در حادثه عاشورا از فرماندهان گروه تیرانداز بود که به سپاه امام حسین علیه السلام حمله‏کردند . (31)
 
4 - شبث‏بن ربعى
 او یکى از خواص کوفه و از طایفه بنى تمیم است .
 «از متعینین کوفه و ابتدا در مسلک یاران امیرالمؤمنین علیه السلام بود و حضرت او را با عدى بن حاتم یا با صعصعة بن صوحان به نزد معاویه فرستاد که وى را به طاعت‏خود بخوانند و او با معاویه به شایستگى سخن گفت و در جنگ صفین در رکاب حضرت بود; ولى هنگام عزیمت‏حضرت به نهروان، او و اشعث‏بن قیس و عمرو بن حریث، سر از اطاعت او تافته، دیگران را نیز از اطاعت او باز مى‏داشتند .» (32)
 وى از جمله کسانى بود که دعوت نامه براى امام حسین علیه السلام فرستاد; اما روز عاشورا به عنوان یکى از نیروهاى پیاده لشکر عمر سعد در مقابل امام علیه السلام ایستاد .
 
«شبث‏بن ربعى از چهره‏هاى متلون تاریخ بود . در قتل حسین بن على علیه السلام شرکت داشت ... و پس از عاشورا، به شکرانه و خوشحالى از کشته شدن حسین علیه السلام، مسجدى در کوفه تجدید بنا کرد . او بعد از چندى، همراه مختار به خونخواهى حسین بن على علیه السلام پرداخت و رئیس پلیس مختار شد . او در کشتن مختار نیز حضور داشت .» (33)
 خدا نترسى و به دنبال آن دنیاپرستى چنین افرادى بود که سیر تاریخ را منحرف کرد، عوام را از اطراف مسلم بن عقیل پراکنده ساخت و آنها را در مقابل فرزند رسول خدا صلى الله علیه و آله قرار داد . رهبر معظم انقلاب در گوشه‏اى از سخنان خود با اشاره به این مطلب، فرمودند:
 «اگر امثال شبث‏بن ربعى در یک لحظه حساس از خدا مى‏ترسیدند، به جاى این که از ابن زیاد بترسند، تاریخ عوض مى‏شد [اما] آنها آمدند مردم را متفرق کردند . عوام متفرق شدند .» (34)
 
5 - حدیث‏سازان
 وجود منتقدین و خواصى که کارشان جعل حدیث‏بود، یکى دیگر از عوامل پیدایش حادثه عاشورا به شمار مى‏آید . آنان که به نفع دستگاه حکومتى اموى جعل حدیث مى‏کردند، نه تنها، قیام امام حسین علیه السلام را غیر مشروع جلوه مى‏دادند و آن را خروج بر خلیفه مسلمین قلمداد مى‏کردند، بلکه عوام را نیز به دنبال خود کشیده و آنها را تحریک به جنگ بر علیه امام علیه السلام مى‏کردند . فضاى بیمار سیاسى کوفه نیز چنین نغمه‏هاى شومى را پذیرا مى‏شد و به همین علت‏بود که از عوام تا خواص، از رعیت تا اشراف و سران قبایل از مقاتله با فرزند رسول خدا مضایقه نکردند . اینک به یکى از این احادیث‏ساختگى که راوى آن که بشیر بن عمرو انصارى است، بنگرید:
 حمد بن عبدالرحمان مى‏گوید: نزد بشیر بن عمرو انصارى رفتم در حالى که یزید خلیفه شده بود; او چنین اظهار داشت: «مخالفان یزید مى‏گویند که یزید بهترین فرد براى مدیریت جامعه نیست، بعد مى‏افزاید: و من هم این را قبول دارم; اما اگر رهبرى یزید پذیرفته شود بهتر از آن است که اختلاف پدیدار شود; زیرا از پیامبر صلى الله علیه و آله شنیدم که فرمود: «لا یاتیک فى الجماعة الاخیر یعنى: از ناحیه جماعت، چیزى غیر از خیر نصیب شما نمى‏شود .» بر طبق این حدیثى که بشیر بن عمرو انصارى ساخته، در صورتى که جامعه یزید را قبول کرد، مخالفان او نباید حرفى بزنند; زیرا پیامبر، اصالت را به جامعه داده است . یزید هر چند شخصى بدکاره و نالایق بوده ولى تا زمانى که نماز مى‏خواند و جماعت و جمعه اقامه مى‏کند، دیگر نباید علیه او قیام کرد ... و هر کس بر خلاف این جریان حرکت کند، باید او را کشت .» (35)
 
خلاصه آن که، زمینه‏سازان و پدیدآورندگان حادثه عاشورا، به طور عمده، اشراف کوفه بودند که جماعتى مانند اسماء بن خارجه، محمد بن اشعث، کثیر بن شهاب، شمر بن ذى الجوشن و خلاصه بزرگان و رؤساى قبایل قحطانى که قبایل خود را با خود به جنگ بردند . از همین گروهند و البته، اگر چه اشراف و بزرگان این قبایل از طرفداران سنتى بنى امیه نبودند; اما همه اینها را حب جاه، مال و ریاست در صف بنى امیه قرار داده بود .
 
طرفداران بنى امیه نیز که همان عثمانیان افراطى باشند، از زمینه‏سازان اصلى حادثه عاشورا به شمار مى‏آیند . یکى از اینها عمارة بن عقبه بن ولید بود که به یزید نامه نوشت و عزل نعمان را از ولایت کوفه درخواست کرد . از پیامدهاى این درخواست، آمدن عبیدالله بن زیاد به کوفه و به دنبال آن، تهدید مردم به قتل در صورت همکارى با مسلم بن عقیل و در نتیجه تنها ماندن مسلم و شهادت او و دیگر خواص شیعه از جمله هانى بن عروة بود که همه اینها زمینه پیدایش حادثه کربلا را فراهم آوردند .
 نقش عوام در حادثه عاشورا اجمالا از دو منظر قابل ملاحظه است: یکى از جهت نظرى و فکرى; زیرا عوام حاضر در لشکر کفر، از حیث نظرى و اعتقاد، پیرو خواص و بزرگان و سران خود بودند و دیگرى از حیث عملى که همه آنها باز به پیروى از سران خود و به دستور آنان، زینت دهنده لشکر عمر سعد بر علیه امام علیه السلام بودند . که بررسى آن را به جهت اختصار به زمان دیگرى وا مى‏گذاریم .
 
پى‏نوشت:
 1) حسن رضایى‏مهر :مدرس حوزه، محقق و نویسنده .
 2) ر . ک .: به منصور وثوقى و على نیک خلق، مبانى جامعه‏شناسى، انتشارات خردمند، چاپ سوم، زمستان 1370، ص 209 .
 3) از بیانات مقام معظم رهبرى در تاریخ 20/3/75 در جمع فرماندهان لشکر 27 حضرت رسول صلى الله علیه و آله .
 4) منجد الطلاب، ترجمه محمد بندرریگى، ماده عمم; آذرتاش آذرنوش، فرهنگ معاصر عربى فارسى، نشر نى، تهران، چاپ اول، 1379، ص 459 .
 5) پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامى، دانشنامه امام على علیه السلام، زیر نظر على‏اکبر رشاد، تهران، چاپ اول، 1380، ج 6، ص 323 .
 6) نهج‏البلاغه، ترجمه‏و شرح فیض‏الاسلام، مؤسسه انتشارات فقیه، چاپ سوم، 1378، نامه 54، ص 1035 .
 7) از بیانات رهبر معظم انقلاب، در تاریخ 20/3/75 .
 8) از بیانات رهبر معظم انقلاب در تاریخ 20/3/75 .
 9) همان .
 10) سید مصطفى حسینى دشتى، معارف و معاریف، چاپ سوم، 1379، ج 4، ص 36 .
 11) ر . ک .: مرکز مطالعات و پژوهشهاى فرهنگى حوزه علمیه، تحقیقى در نهضت عاشورا، چاپ اول، بهار 1381، صص 36 - 34 .
 12) ر . ک .: محمد بن جریر طبرى، تاریخ طبرى، منشورات کتابخانه ارومیه، ج 7، ص 168 . به نقل از حسین بن على از مدینه تا کربلا، ص 120 .
 13) همان، ج 4صص 308 - 307 .
 14) ر . ک .: محمد صادق نجمى، سخنان حسین بن على از مدینه تا کربلا، دفتر انتشارات اسلامى، چاپ هشتم، تابستان 1378، صص 123 - 122 .
 15) سید مصطفى حسینى دشتى، پیشین، ج 7، صص 252 - 251 .
 16) ر . ک .: مقتل خوارزمى، انوار المهدى، چاپ اول، 1418 ق . ، ج 1، ص 279 .
 17) ر . ک .: سید مصطفى حسینى دشتى، پیشین .
 18) همان .
 19) مؤسسه فرهنگى قدر ولایت، خواص و لحظه‏هاى تاریخ‏ساز، ج 1، صص 81 - 80 .
 20) همان .
 21) سید مصطفى حسینى دشتى، پیشین، ج 7، ص 238 .
 22) حیاة الامام الحسین، ج 6، ص 27 . به نقل از جواد محدثى، فرهنگ عاشورا، نشر معروف، قم، چاپ پنجم، 1380، ص 325 .
 23) جواد محدثى، پیشین، ص 324 .
 24) مسعودى، مروج الذهب، ج 3، ص 57 . به نقل از جواد محدثى، پیشین، ص 226 .
 25) همان، ص 226 .
 26) از بیانات رهبر معظم انقلاب، در تاریخ 20/3/75 .
 27) جواد محدثى، پیشین، ص 353 .
 28) ر . ک .: منتهى الامال، مطبوعاتى حسینى، 1374، صص 398 - 397 .
 29) همان، ص 398 .
 30) مروج الذهب، ج 3، ص 71 . به نقل از جواد محدثى، پیشین، ص 162 .
 31) همان، ص 163 .
 32) سید مصطفى حسینى دشتى، پیشین، ج 6، ص 440 .
 33) جواد محدثى، پیشین، همان، ص 261 .
 34) از بیانات رهبر معظم انقلاب، مورخ 20/3/75 .
 35) غلامعلى نعیم‏آبادى، آسیب‏شناسى خواص، چاپ اول، 1379، ص 31 .
 ۳۶)نظام مدرنیته، دنیاگرایى و مؤلفه محورى آن /محمدرضا خاکى قراملکى شماره 28

منبع

بسم الله الرحمن الرحیم

اللهمَ اجْعلْ صِیامی فـیه صِیـام الصّائِمینَ وقیامی فیهِ قیامَ القائِمینَ ونَبّهْنی فیهِ عن نَومَةِ الغافِلینَ وهَبْ لی جُرمی فیهِ یا الهَ العالَمینَ واعْفُ عنّی یا عافیاً عنِ المجْرمینَ.

ماه رمضان : ماه انس با قرآن ، ماه شب زنده داریهای سالکان ، ماه دعا و عبادت با دستهای گشاده از نیاز ، ماه رحمت خدا و لحظه های سرشار از معنا و معنویت پیش از افطار بر شما مومنان مبارک "التماس دعا"

السلام علیک یا اباصالح المهدی (عج)
بسم الله الرحمن الرحیم
الَلهُمَ كُن لِوَليِكَ الحُجَةِ بنِ الحَسَنِ ، صَلَواتُكَ عَليهِ وَ عَلي آبائِهِ في هذِه الساَعةِ وَ في كُل ساعةٍ  وَلِيّاً وَحافِظاً وَ قائِداً وَ ناصِراً وَ دَليلاً وَ عَينًا  حَتي تُسكِنَهُ اَرضَكَ طَوعًا  وَتُمَتِعَّهُ فيها طَويلاً
سلام بر مهدي، صاحب شب قدر و عصاره عصر؛
سلام بر مهدي، ديده بان خدا و مظهر هدي، وصي اوصياء و گزيده اولياء؛
سلام بر مهدي، علم منصوب و علم مصبوب، پرچم برافراشته و دانش انباشته؛
سلام بر آن عزيزي كه كمال موسي و بهاء عيسي و صبر ايوب با اوست
سلام بر مهدي، كعبه مقصود و قبله موعود، سر عظيم و اسم اعظم؛
سلام بر مهدي ، جوهر دین و نور یقین ،خیر الهی و منجی نهایی

"میلاد حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف رو به تمام پویندگان راه حق تبریک می گوییم"

٠قال الله تعالی : إِنَّ الَّذِینَ یُؤذُونَ اللهَ و رَسُولَهُ لَعَنَهُمُ اللهُ فِی الدُّنیا وَ الأخِرَةِ وَ أَعَدَّ لَهُم عَذَاباً مَهِینَا (احزاب / ۵٧)
٠قال رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم : فَاطِمَةُ بَضعَةُ مِنِّی ، مَن آذَاها فَقَد آذَانِی (صحیح بخاری ج ۵)
٠وَ قَالت فاطمةُ سلام الله علیها : لَهُمَا ؛ فَوَاللهِ لَقَد آذَیتُمانِی ( دلائل الإمامة طبری)
چه تعبيري خدا درنقطه دارد؟/ كه تفسيري جدا,هر نقطه دارد./ به تعداد بهار عمر زهرا/ همين اندازه كوثر نقطه دارد! (سوره كوثر ١٨نقطه دارد!)
اعظم الله اجوركم يا سيدنا و قائدنا بمصيبة جدتك الزهراء(س)

چیزی که قبل از درج این پست منو آزار داد کیفیت عکس ارسالی به مطبوعات جهت درج خبر بود این عکس تنها عکسی هست که به مطبوعات ارسال شده که جای تاسف بسیار دارد.

50 سفير از كشورهاي مختلف جهان از آثار تاريخي چغازنبيل شوش در شمال استان خوزستان ديدن كردند.

اين سفرا كه از 5 قاره جهان بودند، با هدف آشنايي با توانمندي هاي اقتصادي، فرهنگي، جاذبه هاي گردشگري، دريايي و صنعتي خوزستان به اين استان سفر كرده اند كه مناطق ديدني و آثار تاريخي چند شهر شمال خوزستان مورد بازديد اين سفرا قرار گرفت.
صلاح زواوي سفير فلسطين در حاشيه ديدار از چغازنبيل شوش در گفت وگو با ايرنا با اشاره به ويژگي هاي خوزستان گفت: ايران كشوري پيشرفته وخوزستان به عنوان منطقه اي كم نظير با طبيعت و جاذبه بسيار غني است.
توماس بوكاس سفير اتريش نيزگفت: منطقه خوزستان منطقه اي بسيار مستعد است و پيشرفت هاي خوبي در اين استان شده كه جاي تحسين دارد. وي افزود: با وجود اينكه اين استان سال ها درگير جنگ بوده ، اما آثاري از آن مشاهده نمي شود و اين نشان از تلاش براي آباداني، پيشرفت و اقدام خوب در جهت ترميم آسيب هاي دوران جنگ است.
آوان وير اناتامجد سفير اندونزي نيز نتايج مشاهدات خود از استان خوزستان به ويژه زيگورات چغازنبيل را خوب ارزيابي كرد و گفت: اين استان از آب و هوا، خاك و طبيعت خوبي برخوردار است كه بايد تلاش شود اين ويژگي ها به جهان معرفي شود.
نور جان تورسين بيكوف سفير قرقيزستان در ايران نيز گفت: استان خوزستان آب و هواي خوب و جاذبه هاي زيبا وكم نظيري همچون چغازنبيل دارد كه بايد اين مناطق گردشگري را به ديگر كشورهاي دنيا خصوصاً كشورهاي اسلامي معرفي كرد.
در اين ديدار سفراي كشورهاي كوبا، عمان، نيجريه، ازبكستان، پاكستان، روسيه، چين، ژاپن، مالزي، ارمنستان، چك، بوسني و هرزگوين و چند كشور ديگر نيز حضور داشتند كه خانواده هايشان نيز آنان را همراهي مي كردند.
اين سفرا در سفر به چغازنبيل ضمن ديدار از آثار تاريخي منطقه، از سياه چادرهاي برپا شده كه هر يك معرف اقوام و طوايف مختلف عرب، لر و بختياري بود ديدن كردند و با چگونگي طبخ غذاهاي سنتي، پخت نان محلي، موسيقي سنتي و نيز صنايع دستي چون دار قالي، گليم بافي و جاجيم بافي آشنا شدند

منبع

یا مقلب القلوب و الابصار یا مدبرالیل و النهار
یا محول الحول و الاحوال حول حالنا الی احسن الحال

نوروز جشن بزرگ نزد آریاییان بوده است و در عهد ساسانیان، نوروز یعنی روز اول سال ایرانی و نخستین روز از فروردین ماه.دکتر محمد معین در فرهنگ فارسی خود نوشته است: آثار و قراینی که دردست است، می‌رساند پس از اسلام همواره جشن نوروز برپا می‌شده ومراسم آن با تصرفات و تغییراتی از عهدی به عهد دیگر منتقل می‌گردیده است، تا عصر حاضر که آن بزرگترین جشن ملی ایرانیان محسوب می‌شود.

هفت سین سفره ای است که ایرانیان هنگام نوروز می آرایند، این هفت قلم سین می‌تواند هرچیزی با آوای آغازین سین باشد (نمادی از سپنتا).

سبزه، سنبل، سیر، سماق، سرکه، سیب و سکه  هفت قلم سین است که آینه، آب وکتاب مقدس در کنار آن، دیگر اجزای سفره هفت سین عید نوروز را شامل می‌شود.
سفره هفت سینی که امروزه بیشتر مرسوم است شامل سبزه، سنجد، سیر، سماق، سرکه، سمنو، سیب و سپند می‌باشد. سبزه نمادی از برکت و شگون است و کشت سبزه عیدازمراسمی است که ازدیرباز بوده و هم اکنون نیز در میان ایرانیان رواج دارد. ایرانیان دراسفند و قبل از نوروز در ظرفهای کوچک گندم، جو، عدس و امثال اینها را سبز کرده و سرسفره هفت سین می‌گذارند و تا روز سیزده بدر از آن نگاهداری می‌کنند.

هفت سین به چه معناست؟

سبزه:سبزه نشانهٔ سرسبزی و آمدن بهار در ایران است.
سمنو:سمنو در ایران مانند دیگر کشورها در سفرهٔ هفت سین وجود دارد.سمنو نشانهٔ جریان زندگی است.
سکه:سکه نشانهٔ ثروت و دست و دل بازی ایرانیان است.
سیب:سیب نشانهٔ زندگی و حیات ایرانیان است.
سیر:سیر نشانهٔ پایداری زندگی است.
ساعت:ساعت نشانهٔ گذشت زندگی است.
سمبل:سمبل نیز نشانهٔ خوش بویی و زیبایی زندگی است.

و به روايتي ديگر :
سنجد:سنجد نماد سنجیده عمل کردن است . سنجد را براین باور بر سفره میگذارند که هرکس با خویشتن عهدکند که درآغاز سال هرکاری را سنجیده انجام دهد . سنجد نشانه گرایش به عقل است . احترام به تفکر و ترویج و خردمندی . اولین چیزی که خداوند آفرید عقل بود پس عقلانیت را ارج مینهیم و خردمندی را بزرگ .

سیب:دومین سینی که برسفره مینهند سیب است که نماد سلامتی میباشد .

سبزه:سبزه پس از سنجد و سیب بر سفره گذاشته میشود که نشانه خرّمی وشادابی وخوش اخلاقی است . سبزی با خود شادابی نیکویی و زندگی را بهمراه می آورد . من با خویشتن عهد میکنم که دراین سال شاد و خوش خلق وخوش اخلاق باشم . رنگ سبز ارتعاش افکار ما را موزون نگه میدارد و به ما آرامش میدهد .

سمنو: سمنو مظهر صبر و مقاومت وعضو عدالت و قدرت است .

سیر:سیر به نشانه دست نگه داشتن از تجاوز به سفره هفت سین راه یافته تا پای را از گلیم خویش بیرون ننهیم . سیر نماد مناعت طبع است یعنی انسان باید همواره با قناعت برجهان بنگرد که انسان قانع از نفس کریحش برتر از انسان قانع به دارندگی ثروت است . پس سیر که نشانه قناعت و یادآور امتناع از تجاوز است را برسرسفره مینهیم تا انسانی عاقل سالم شاداب قوی و قانع باشیم . سیر چشمی و چشم سیری از بزرگترین صفات انسان برتر میباشد .

سرکه : سرکه نماد پذیرش ناملایمات و نماد رضا و تسلیم است . واقف براین نکته هستیم که زندگی پیوسته توام با رنج و مشقت و زحمت است و هیچ انسان متعهد و بامسئولیتی نیست که بدون دغدغه بتواند به زندگی ادامه دهد . خداوند زمین وآسمان و انسان را آسوده و بی غم نیافرید و سرکه گویای نکته ایست از تسلیم دربرابر رخدادهای ناگوار زندگی .

سماق: آخرین سین سفره هفت سین سماق است . سماق نماد صبر و بردباری و تحمل دیگران است . صبر به انسان میاموزد که درگذر زندگی خستگی را بایدخسته کند وکام را بیابد

دیگر اجزای سفره هفت سین

قرآن:نشانهٔ پیش قدم بودن دین و خدا و معصومین و دوست داشتن و دل بستن به آنان است.
ماهی:نشانهٔ حیات و زندگی است.
آینه:نشانهٔ سربلندی و غرور ایران زمین و فارسیان است.
شمع:نشانهٔ روشنایی خانه و انسانان روی کرهٔ زمین است.
گلاب:مانند سمبل نشانهٔ خوش بویی و خوش پوشی است.
آجیل مشکل گشا و شیرینی:نشانهٔ خوش طعمی و شیرینی زندگی است.

جشن نوروز درحقیقت جشن شکرگزاری آدمیان به پروردگار تواناست و توجه به آیین‌ها و مراسم نوروزایرانی نه تنها به معنای نفی ارزشهای معنوی جامعه نیست بلکه احترام به سنتها و فرهنگ بومی ایرانی است.

«عاشورا»در متن زندگى شيعه و در عمق باورهاى پاك او جريان داشته و«نهضت كربلا»،در طول چهارده قرن،با كوثرى زلال و عميق،سيراب كننده‏جانها بوده است.

هم اكنون نيز عاشورا،كانونى است كه ميليونها دايره ريز و درشت از ارزشها،احساسها، عاطفه‏ها،خردها و اراده‏ها بر گرد آن مى‏چرخد و پرگارى است كه‏عشق را ترسيم مى‏كند.

بى شك،محتواى آن حماسه عظيم و انگيزه‏ها و اهداف و درسهايش يك‏«فرهنگ‏»غنى و ناب و الهام بخش را تشكيل مى‏دهد و در حوزه وسيع تشيع ودلباختگان اهل بيت،كوچك و بزرگ و عالم و عامى،همواره با«فرهنگ عاشورا» زيسته،رشد كرده و براى آن جان باخته‏اند،تا آنجا كه در آغاز تولد،كام نوزاد را باتربت‏سيد الشهدا«ع‏»و آب فرات بر مى‏دارند و هنگام خاكسپارى،تربت كربلاهمراه مرده مى‏گذارند و در فاصله ولادت تا مرگ هم به حسين بن على‏«ع‏»عشق‏مى‏ورزند و براى شهادتش اشك مى‏ريزند و اين مهر مقدس،با شير وارد جان‏مى‏شود و با جان به در مى‏رود. ضرورت كار در باره نهضت كربلا،تاكنون بسيار نوشته،سروده و تحقيق شده است وصاحبان فكر و قلم از زواياى مختلف و با ديدهاى گونه‏گون به اين حماسه‏نگريسته‏اند،بگونه‏اى كه مجموعه آثار مربوط به قيام كربلا و مسائل جنبى آن،كتابخانه عظيمى را تشكيل مى‏دهد،اما...همچنان زمينه و ميدان براى‏پژوهش و عرضه‏هاى جديد در اين باره باز است.بقول‏«صائب‏»: يك عمر مى‏توان سخن از زلف يار گفت -در بند آن مباش كه مضمون نمانده است

السَّلام عَلَیْكَ یَا أبَا عَبْدِ اللهِ ، السَّلام عَلَیْكَ یَا ابْنَ رَسُولِ اللهِ ، السَّلام عَلَیْكَ یَا ابْنَ أمِیرِ المُؤْمِنینَ ، وَابْنَ سَیِّدِ الوَصِیِّینَ ،  اَلسَّلامُ عَلَیْكَ یَابْنَ فاطِمَةَ سَیِّدَةِ نِساَّءِ الْعالَمینَ اَلسَّلامُ عَلَیْكَ یا ثارَ اللَّهِ وَ ابْنَ ثارِهِ وَ الْوِتْرَ الْمَوْتُورَ،اَلسَّلامُ عَلَیْكَ وَعَلَى الاَرْواحِ الَّتى حَلَّتْ بِفِناَّئِكَ عَلَیْكُمْ مِنّى جَمیعاً سَلامُ اللَّهِ اَبَداً ما بَقیتُ وَ بَقِىَ اللَّیْلُ وَالنَّهارُ

یا اَباعَبْدِاللَّهِ لَقَدْ عَظُمَتِ الرَّزِیَّةُ وَ جَلَّتْ وَ عَظُمَتِ الْمُصیبَةُ بِكَ عَلَیْنا وَ عَلى جَمیعِ اَهْل ِالاِْسْلامِ
و َجَلَّتْ وَ عَظُمَتْ مُصیبَتُكَ فِى السَّمواتِ عَلى جَمیعِ اَهْلِ السَّمواتِ فَلَعَنَ اللَّهُ اُمَّةً اَسَّسَتْ اَساسَ الظُّلْمِ وَ الْجَوْرِ عَلَیْكُمْ اَهْلَ الْبَیْتِ ، وَ لَعَنَ اللَّهُ اُمَّةً دَفَعَتْكُمْ عَنْ مَقامِكُمْ و َاَزالَتْكُمْ عَنْ مَراتِبِكُمُ الَّتى رَتَّبَكُمُ اللَّهُ فیها ،و َلَعَنَ اللَّهُ اُمَّةً قَتَلَتْكُمْ وَ لَعَنَ اللَّهُ الْمُمَهِّدینَ لَهُمْ بِالتَّمْكینِ مِنْ قِتالِكُمْ

بَرِئْتُ اِلَى اللَّهِ وَ اِلَیْكُمْ مِنْهُمْ وَ مِنْ اَشْیاعِهِمْ وَ اَتْباعِهِمْ وَ اَوْلِیاَّئِهِم

یا اَباعَبْدِاللَّهِ اِنّى سِلْمٌ لِمَنْ سالَمَكُمْ وَ حَرْبٌ لِمَنْ حارَبَكُمْ اِلى یَوْمِ الْقِیامَةِ

آثار و نتايج نهضت عاشورا

شهادت مظلومانه سيد الشهدا و يارانش در كربلا،تاثير بيدارگر و حركت آفرين داشت‏و خونى تازه در رگهاى جامعه اسلامى دواند و جو نامطلوب را شكست و امتدادهاى آن‏حماسه،در طول تاريخ،جاودانه ماند.حتى در همان سفر اسارت اهل بيت نيز تاثيرات‏سياسى اين حادثه در انديشه‏هاى مردم آشكار شد.گروهى از اسرا را كه به شام مى‏بردند،چون به تكريت رسيدند، مسيحيان آنجا در كليساها جمع شدند و به نشان اندوه بر كشته‏شدن حسين‏«ع‏»،ناقوس نواختند و نگذاشتند آن سربازان وارد آنجا شوند.به شهر«لينا» نيز رسيدند.مردم آنجا همگى گرد آمدند و بر حسين و دودمانش سلام و درود فرستادند وامويان را لعن كردند و سربازان را از آنجا بيرون كردند.چون خبر يافتند كه مردم‏«جهينه‏» هم جمع شدند تا با سربازان بجنگند وارد آن نشدند.به قلعه‏«كفر طاب‏»رفتند،به آنجا نيزراهشان ندادند.به حمس كه وارد شدند،مردم تظاهرات كردند و شعار دادند:«اكفرا بعدايمان و ضلالا بعد هدى؟»و با آنان درگير شدند و تعدادى را كشتند. (1) برخى از تاثيرات‏حماسه عاشورا از اين قرار است:

1-قطع نفوذ دينى بنى اميه بر افكار مردم ‏2- احساس گناه و شرمسارى در جامعه،بخاطر يارى نكردن حق و كوتاهى دراداى تكليف ‏3- فرو ريختن ترسها و رعبها از اقدام و قيام بر ضد ستم‏4-رسوايى يزيديان و حزب حاكم اموى‏5- بيدارى روح مبارزه در مردم‏6- تقويت و رشد انگيزه‏هاى مبارزاتى انقلابيون‏7- پديد آمدن مكتب جديد اخلاقى و انسانى(ارزشهاى نوين عاشورايى و حسينى) 8- پديد آمدن انقلابهاى متعدد با الهام از حماسه كربلا9- الهام بخشى عاشورا به همه نهضتهاى رهايى بخش و حركتهاى انقلابى تاريخ‏10- تبديل شدن‏«كربلا»به دانشگاه عشق و ايمان و جهاد و شهادت،براى نسلهاى‏انقلابى شيعه‏11- به وجود آمدن پايگاه نيرومند و عميق و گسترده تبليغى و سازندگى در طول‏تاريخ،بر محور شخصيت و شهادت سيد الشهدا«ع‏»از نهضتهاى شيعى پس از عاشورا،مى‏توان‏«انقلاب توابين‏»،«انقلاب مدينه‏»،«قيام‏مختار»،«قيام زيد»،و...حركتهاى ديگر را نام برد.

براى توضيح بيشتر،به مدخل خاص‏هر يك از اين نهضتها در همين مجموعه مراجعه شود.تاثير حماسه عاشورا را درانقلابهاى بزرگى كه در طول تاريخ، بر ضد ستم انجام گرفته،چه در عراق و ايران و چه دركشورهاى ديگر،نبايد از ياد برد.«فرهنگ شهادت‏»و انگيزه جهاد و جانبازى كه درانقلاب اسلامى ايران و هشت‏سال دفاع مقدس در جبهه‏ها جلوه‏گر بود،گوشه‏اى از اين‏تاثير پذيرى است.شعار«نهضت ما حسينيه،رهبر ما خمينيه‏»كه در مبارزات ملت مسلمان‏ايران بر ضد طاغوت طنين افكن بود و نيز شور حسينى جبهه‏هاى رزم ايران،گواه روشن‏تاثير گذارى كربلا در قرنها پس از آن حماسه مقدس است.يكى از نويسندگان محقق،نتايج نهضت كربلا را عبارت مى‏داند از:

1- پيروزى مساله اسلام و حفظ آن از نابودى‏2- هزيمت امويان از عرصه فكرى مسلمين‏3-شناخت اهل بيت بعنوان نمونه‏هاى پيشوايى امت‏4- تمركز شيعه از بعد اعتقادى بر محور امامت‏5-وحدت صفوف شيعه در جبهه مبارزه‏6- ايجاد حس اجتماعى در مردم‏7- شكوفايى موهبتهاى ادبى و پديد آمدن ادبيات عاشورايى 8- منابر وعظ و ارشاد،به عنوان وسيله آگاهانيدن مردم‏9- تداوم انقلاب بصورت زمينه سازى نهضتهاى پس از عاشورا (2) حادثه كربلا،گشاينده جبهه اعتراض عليه حكومت امويان و سپس عباسيان شد،چه به‏صورت فردى كه روحهاى بزرگ را به عصيان و افشاگرى واداشت،و چه به شكل‏مبارزه‏هاى گروهى و قيامهاى عمومى در شهرى خاص يا منطقه‏اى وسيع. (3) [1]

آزادگى در فرهنگ عاشورا

از مهمترين درسهاى نهضت كربلا و از الفباى نخستين فرهنگ عاشورا،آزادگى و حريت‏و تن به ظلم ندادن و اسير ذلت نشدن است.حسين بن على‏«ع‏»فرموده است:

«موت فى‏عز خير من حياة فى ذل‏» (4)

مرگ با عزت بهتر از زندگى با ذلت است

نيز در مقابل تسليم و بيعت،فرمود:

«لا و الله،لااعطيهم بيدى اعطاء الذليل و لا اقر اقرار العبيد»

دست ذلت به شما نمى‏دهم و چون بردگان‏تسليم شما نمى‏شوم.

همچنين در كربلا وقتى آن حضرت را ميان جنگ يا بيعت مخير كردند،فرمود:

«الا و ان الدعى بن الدعى قد ركزني بين اثنتين،بين السلة و الذلة،هيهات منا الذلة...» (5) ناپاك‏ناپاكزاده مرا بين دو چيز،شمشير و ذلت مخير قرار داده است،ذلت از ما بسيار دور است.

بر ما گمان بندگى زور برده‏اند اى مرگ همتى كه نخواهيم اين قيود از آستان همت ما ذلت است دور و اندر كنام غيرت ما نيستش ورود

در نبرد عاشورا نيز در حمله‏هايى كه به صفوف دشمن مى‏كرد،رجز مى‏خواند و مى‏فرمود:

«الموت اولى من ركوب العار و العار اولى من دخول النار» (6)

مرگ،بهتر از ننگ است و ننگ،بهتر از دوزخ!

وقتى كه مجروح بر زمين افتاده بود،شنيد كه سپاه دشمن قصد حمله به حرم و خيمه‏گاه او را دارد،بر سرشان فرياد كشيد:

«ياشيعة آل ابى سفيان!ان لم تكن لكم دين و كنتم لا تخافون المعاد فكونوا احرارا فى‏دنياكم...» 7گر شما را به جهان دينى و آيينى نيست‏لا اقل مردم آزاده به دنيا باشيد

نهضت عاشورا،به همه مظلومان،درس مبارزه و به همه مبارزان،الهام مقاومت وروحيه آزادگى داده است.

«درس آزادى به دنيا داد،رفتار حسين!».

گاندى،مصلح بزرگ‏هند گفته است:

«من براى مردم هند،چيز تازه‏اى نياوردم.فقط نتيجه‏اى را كه از مطالعات و تحقيقاتم‏در باره تاريخ زندگى قهرمانان كربلا به دست آورده بودم،ارمغان ملت هند كردم.اگر بخواهيم‏هند را نجات دهيم،واجب است همان راهى را بپيماييم كه حسين بن على‏«ع‏»پيمود.» (8)

درس آزادى به دنيا داد رفتار حسين بذر همت در جهان افشاند افكار حسين با قيام خويش بر اهل جهان معلوم كرد

 تابع اهل ستم گشتن بود عار

مرگ با عزت،زعيش در مذلت بود بهتر (9)

درسهایی ازاصحاب امام حسين‏«ع‏»در فرهنگ عاشورا

اصحاب شهادت طلب و با وفاى سيد الشهدا«ع‏»،نمونه بارز آگاهى،ايمان،شجاعت وفداكارى بودند و فضيلت آنان بيش از آن است كه در اين مختصر بگنجد.رواياتى درفضيلت‏ياران امام وارد شده است. (10) خصوصيات آنان نيز در برخى كتب آمده است. (11)

مرورى بر زيارتنامه‏هاى شهداى كربلا،فضيلتهايى چون وفاى به عهد،بذل جان درنصرت حجت‏خدا،وفا دارى به امام و...را ياد آور مى‏شود.

ويژگيهاى افراد جبهه حسينى‏به تعبير يكى از پژوهشگران چنين است:

1- اطاعت محض و عاشقانه 2- هماهنگى كامل با رهبرى(تا جايى كه بدون اجازه‏نمى‏جنگيدند)3-خطر پذيرى و شهادت طلبى 4- شجاعت ويژه 5-صباريت و مقاومت‏جاودانه 6- سازش ناپذيرى 7- جديت،قاطعيت و عزم راسخ 8- خدا بين و خدا خواه‏9- از همه چيز بريده و به خدا پيوسته 10- دقيق،منظم،منضبط 11- نهايت رشد و كمال، صلاح(سياسى،فرهنگى)12- الگوى عملى دفاع و مقاومت(لكم فى اسوة)

13- باوفاترين و پاى بندترين ياران بر پيمان 14- آزادگى(هيهات منا الذلة)15- فرماندهى‏ويژه، مديريت نمونه 16- غناى روحى از ما سوى الله(انطلقوا جميعا)17- شركت درميدانهاى جنگ سياسى،فرهنگى،اقتصادى،نظامى در طفوليت و سنين پايين 18- «كل‏» بينى نه‏«جزء»بينى(كل يوم عاشورا...مثلى لا يبايع مثله)19- سازنده حركتهاى تاريخ ساز20- مقاومت و مبارزه نابرابر در تنهايى 21- يقين و بصيرت كامل،شرك شكن‏22- پافشارى و استقامت در حق با اقليت،در برابر اكثريت مخالف(لا تستوحشوافى طريق الهدى لقلة اهله)23- نقش زن در سرنوشت مبارزات سياسى،فرهنگى بشريت‏24- سپر دين بودن،نه دين سپرى 25- اصالت با جهاد اكبر 26- ساختار روحى و جسمى‏مناسب و هماهنگ با استراتژى عاشورا. (12)

پی نوشتها

1-عاشورا فى الادب العاملى المعاصر،ص 54 به نقل از منتخب طريحى و مقتل ابى مخنف.

2-براى تفصيل آن ر.ك:«حياة الامام الحسين‏»،باقر شريف القرشى،ج 3،ص 436،(معطيات الثورة).

3-در اين زمينه‏ها ر.ك:«الانتفاضات الشيعيه‏»،هاشم معروف الحسنى،«امامان و جنبشهاى مكتبى‏»،محمد تقى‏مدرسى.

4-مناقب،ابن شهرآشوب،ج 4 ص 68.

5-لهوف،ص 57.

6-كشف الغمه،ج 2 ص 32.

7-بحار الانوار،ج 45 ص 51،مقتل خوارزمى،ج 2 ص 32.

8-حسين،پيشواى انسانها،ص 30.

9-طوفان.

10-در اين زمينه ر.ك:«زيارت‏»،به قلم مؤلف،نشر سازمان حج و زيارت.

11-«لؤلؤ و مرجان‏»،محدث نورى.

12-منتهى الآمال،ج 1 ص 341.در اين زمينه‏ها به كتابهاى‏«حماسه حسينى‏»و«تحريفهاى عاشورا»از شهيد مطهرى‏مراجعه شود.

بسم الله الرحمن الرحیمالحمدلله الذی جعلنا من المتمسکین بولایت امیرالمومنین علی علیه السلام

هفته بسیج را به دلاور مردان بسیجی تبریک عرض می نمایم .

بسیج چیست ؟ و بسیجی کیست ؟بسیج شجره طیبه و درخت تناور و پرثمری است که شکوفه های آن بوی بهار وصل و طراوت یقین و حدیث عشق می دهد و بسیجی شاخ برگ درختیست که با ایثار و فداکاری تمام مجاهدان از صدر اسلام تاکنون پیوسته مراقبت شده تا بوی دل انگیز آن بهار صلح و امنیت را برای میهن اسلامی مان به ارمغان بیاورد و بسیجی بر بالای آن حدیث عشق را سروده است .

بسیج مدرسه عشق و مکتب شاهدان و شهیدان گمنامی است که پیروانش برگلدسته های رفیع آن، اذان شهادت و رشادت سرداده‌اند و بسیجی دانش آموخته مکتبی است که فارغ التحصیلان آن در جنت رضوان سکنی گزیده و ثمره رشادتهای خود را در لقاء پروردگار خویش یافته اند .

بسیج میقات پابرهنگان و معراج اندیشه پاک اسلامی است که تربیت یافتگان آن، نام و نشان در گمنامی و بی نشان گرفته‌اند و بسیجی سرباز گمنان امام زمان(عج) است که در مکتب عاشورا تربیت یافته و در دفاع مقدس خود مدرس سلسه رهجویان شهادت گشت .

بسیج لشگر مخلص خداست که دفتر تشکل آن را همه مجاهدان از اولین تا آخرین امضاء نموده‌اند و بسیجی آن رزمنده پاکبازیست که شبها در فراق مولای خود نجوا می کند و روز در جهادی حضور دارد که یک روز در برابر هجوم نظام سلطه ایستادگی کرده و اینک در برابر تهاجم فرهنگی اش خاکریز زده است .

و تشکیل بسیج در نظام جمهوری اسلامی ایران یقیناً از برکات و الطاف جلیة خداوند تعالی بود که بر ملت عزیز و انقلاب اسلامی ایران ارزانی شد . چرا که اگر بسیج نبود در دفاع مقدس نمی توانستیم در برابر دشمن تا دندان مسلح ایستادگی کنیم و هرجا که نوای دلنشین بسیج طنین انداز شده تحول عظیم ببار آورده که ثمرات آن در همه زمینه ها آشکار شده است .

بسیجی کسی است که شور و شعور را در هم آمیخته و پیوندی ناگسستنی با مولای خوبان دارد که در قالب زمان محدود نشده و همچنان ادامه دارد. تا زمانیکه کشور محتاج امنیت است حضور بسیج و بسیجی لازم و ضروری است و هیچ کشوری در هیچ زمانی بدون امنیت نمی تواند به حیات خود ادامه دهد .

بسیج یک نیروی مردمی است و به طبقه خاصی تعلق ندارد و بسیجی را می توان در هر قشری از اجتماع جستجو کردو یافت . بسیجی با ایمان عمیق توام با عواطفی که از خصوصیات ملت ایران سرچشمه می گیرد رفتار و عملکرد دشمن را رصد کرده و هرزمان لازم شد وارد میدان شده و با تفکری که از اسلام ناب محمدی(ص) نشات می گیرد به مقابله با خطرات می رود .

در یک کلام بسیجی نیرویی کارآمد و سرمایه ای گرانبها برای اسلام و انقلاب و کشور است که باوجود آن ، کشور از گزند دشمنان مصون مانده و راههای ترقی و پیشرفت با سرعتی بیشتر طی می شود و هرکس که این نیروی عظیم را انکار کند در خرد و یا صداقت او باید شک کرد .درباره بسیج مقالات متعددی را دوستان وبلاگ نویس نگاشته اند که بخشی از آن را در پایگاه وبلاگ نویسان ارزشی می توانید ببینید .      

اللهم عجل لولیک الفرج و العافیه و النصر /  یا علی (ع)
 

واقعه غدیر حادثه ای تاریخی نیست که در کنائر دیگر وقایع بدان نگریسته شود . غدیر تنها نام یک سرزمین نیست . یک تفکر است  ، نشانه و رمزی است که از تداوم خط نبوت حکایت می کند غدیر نقطه تلاقی کاروان رسالت با طلایه داران امامت است .

مولودی

آری غدیر یک سرزمین نیست چشمه ای است که تا پایان هستی می جوشد کوثر ی است که فنا  بر نمی دارد افقی است بی کرانه و خورشیدی است عالم تاب .

وغدیر روز حماسه جاوید روز ولایت ، روز امامت ، روز وصایت ، روز اخوت ، روز رشادت و شجاعت و شهامت و حفاظت و رضایت و صراحت شناخته شد . روز نعمت ، روز شکر گزاری ، روز پیام رسانی ، روز تبریک و تهنیت ، روز سرور وشادی و هدیه فرستادن ، روز عهد و پیمان و تجدید میثاق ، روز تکمیل دین و بیان حق ، روز راندن شیطان ، روز معرفی راه و رهبر ، روز آزمون ، روز یأ س دوشمن و امیداواری دوست و خلاصه روز اسلام و قرآن وعترت ، روزی که پیروان واقعی مکتب حیات بخش اسلام آن را گرامی می دارند و به همدیگر تبریک می گویند .

امروز ( روز غدیر خم ) دین شما را به حد کمال رساندم ونعمتم را بر شما تمام کردم و اسلام را بعنوان دین برای شما پسندیدم .    ( سوره مائده آیه 3 )

داستان غدیر خم

سال دهم هجرت بود و پیامبر از آخرین سفر حج خود باز می گشت گروه انبوهی که تعدادشان را تا صد و بیست هزار رقم زده اند او را بدرقه می کردند تا این که به پهنه بی آبی به نام غدیر خم رسیدند .

نیم روز هیجدهم ذی الحجه  بود که ناگهان پیک وحی بر رسول خدا (ص) نازل شد واز جانب خدا پیام آورده که : « ای رسول آنچه از جانب پروردگارت برتو نازل شده به گوش مردم برسان و اگر چنین نکنی رسالت اورا ابلاغ نکرده ای و خداوند تو را از گزند مردمان حفظ خواهد کرد » پیامبر دستور توقف دادند و همگان در آن بیابان بی آ‌ب و در زیر آفتاب سوزان صحرا فرود آمدند و منبری از جهاز شتران برای پیامبر ساختند. و رسول  خدا بر فراز آن رفته و روی به مردم کردند ابتدا خدای را سپاس فرموده و از بدیهای نفس اماره به او پناه جست و فرمود : ای مردم بزودی من از میان شما رخت بر می بندم آنگاه می افزاید چه کسی بر مومنین در ارزیابی مصلحت ها و شناخت ها و تصرف در امور سزاوارتر است همه یک سخن می گویند خدا و پیامبر داناترند .

رسول گرامی می فرماید : آیا من به شما از خودتان اولی و سزاوارتر نیستم و همگان یک صدا جواب می دهند که چرا چنین است آنگاه فرمود : من دو چیز گرانبها در میان شما می گذارم یکی ثقل اکبر که کتاب خداست و دیگری ثقل اصغر که اهل بیت منند . مردم بر‌ آنان پیشی نگیرید و از آنان عقب نمانید . آنگاه دست علی (ع) را در دست گرفت و آن قدر بالا برد که همگان او را در کنار رسول خدا (ص) دیدند و شناختند. سپس فرمود : خداوند مولای من و من مولانی مومنان هستم و بر آنها از خودشان سزاوارترم . ای مردم هر کس که من مولا و رهبر اویم این علی هم مولا و رهبر اوست و این جمله را سه بار تکرار کرد و چنین ادامه داد : پروردگارا دوستان علی را دوست بدار و دشمنان او را خوار . خدایا علی را محور حق قرار ده و سپس فرمود : لازم است حاضران این خبر را به غایبان برسانند . هنوز اجتماع به حال خود باقی بود که دوباره آهنگ روح بخش وحی گوش جان محمد (ص) را نواخت که :« امروز دینتان را برایتان کامل نمودم ونعمت خود را بر شما به پایان رساندم و اسلام را به عنوان دین برایتان پسندیدم » و بدین سان علی (ع) از جانب خداوند برای جانشینی پیامبر (ص) برگزیده شد .

سندیت واقعه غدیر

مرحوم علامه امینی در کتاب الغدیر خود نام راویان حدیث غدیر را به ترتیب زمان زندگی ذکر کرده است :در میان اصحاب رسول خدا (ص) 110 نفر ، در میان تابعین 84 نفر ، در میان علمای قرن دوم هجری 56 نفر ، در میان علمای قرن سوم هجری 92 نفر ، در میان علمای قرن چهارم هجری 43 نفر ، در میان علمای قرن پنجم هجری 24 نفر ، در میان علمای قرن ششم هجری 20 نفر ، در میان علمای قرن هفتم هجری 21 نفر ، در میان علمای قرن هشتم هجري  18 نفر ‘در میان علمای قرن نهم هجري 16 نفر ‘در میان علمای قرن دهم هجری 14 نفر و در میان علمای قرن یازدهم هجری 12 نفر ، و درمیان علمای قرن دوازدهم هجری 13 نفر و در میان علمای قرن سیزدهم هجری 12 نفر و در میان علمای قرن چهاردهم هجری 19 نفر

حدیث غدیر در کتب معتبر اهل سنت از جمله درکتاب « مسند » امام احمد حنبل ، در « سنن » ترمذی ،« مسند احمد » و در « مستدرک » حافظ ابن عبدالله حاکم نیشابوری به مضامین مختلف ذکر شده است .

مفهوم عید

هجدهم ذی الحجه روز غدیر خم را مسلمین خصوصاً شیعیان عید شمرده اند . لغوین عید را از مشتقات ماده " ع و د " به معنای بازگشت می دانند و در نوروز ابن بازگشت حیات را به پیکر سرد گرامی می دارند حیاتی که در هجوم خزان به سردی می گراید و در بیداد سرمای زمستان  تا مرز نیستی پیش می رود تا آنجا که گویی هرگز نبوده است .

د رمقام تطبیق این نکته  با موازین مکتبی و مذهبی باید گفت عید آدمی بزرگداشت بازگشت حایت معنوی انسان است . در چنین باوری نوروز انسان روزی است که وی به خویشتن باز گردد و گمشده اش رادریابد . مثلاً در ماه مبارک رمضان آدمی بعد از یس سی روز جهاد و مبارزه با نفس سرکش تمام ناخالصی های وجودش را ذوب می کند تا عبو دیت ناب در آن تجلی کند و آنگاه عید فطر است . پس عید اسلامی بازگشت حیات است و تعیین آن بر عهده شرع اقدس است و هم از طرف شرع مشخص شده است غدیر بازگشت حیات دوباره اسلام است علاوه اینکه عید غدیر تشریع هم شده است .

در زیر به نمونه هایی از روایاتی که غدیر را عید شمرده اند اشاره می شود :

فرات بن ابراهیم کوفی از امام صادق علیه السلام نقل می کند که ایشان به نقل از پیامبر اکرم فرمودند : یوم غدیر  خم افضل اعیاد امتی  ؛ روز عید غدیر بزرگترین عید امت من است . حسن بن رشد می گوید از امام صادق (ع) پرسیدم : غیر ازعید فطر و قربان برای مسلمانان عید دیگری هم هست ؟ فرمودند : بلی و این عید از آن دو عید دیگر با فضیلت تر است . گفتم کدام روز است ؟ فرمود: روز هجدهم ماه ذی الحجه عید غدیر خم . عرض کردم : قربانت شوم در آن روز چه اعمالی انجام دهیم ؟ فرمودند : روزه بگیرید بر محمد وآلش صلوات بفرستید ….. یقین بدانید انبیا علیهم  السلام روزی که وصی خود را نصب می کردند امر می کردند که آن روز را جشن بگیرند .

وقتی به سیره ائمه و پیامبر اکرم مراجعه می شود در می یابیم که پیامبر و امیر مومنان و سایر ائمه با روز غدیر به عنوان یک عید برخورد کرده و مسلمانان را به تبریک و تهنیت گفتن به  هم دعوت کرده اند امام حسین (ع) می رفتند وپس از اتمام مهمانی امام حسن (ع) هدایایی به مردم اعطا می فرمود . لذا این حرکت امام حسن (ع) موجب شد مردم به روز عید غدیر عادت کنند .

 اعمال غدیر

حادثه غدیر حادثه بزرگی است و عید غدیر عیدی بزرگ و شاید شریفترین عید مسلمانان است . در بیان ائمه (ع) برای این روز بزرگ اعمالی وارد شده است که به برخی از آنان اشاره می شود :

1- تحکیم بیعت با ولایت

همانگونه که پیامبر اکرم بعد از نصب امام علی (ع) به امامت مسلمین به جماعت مسلمانان امر کرد که به او بیعت کنند در سالروز آن حماسه جاوید پیامبر تجدید آن بیعت سفارش شده است لذا زیارت امیر المومنین و سایر ائمه مستحب است به همین منظور ادعیه زیادی نبز وارد شده است .

2- اظهار سرور شادمانی

در وصف شیعه و شیعیان گفته شده است که به شادی ما ائمه شادند و به حزن ما محزون و مسلم است که عید غدیر شادی بخش ترین عید ائمه است و شادمانی شیعه در این روز فرض است و هارون گوید در روز هجدهم ذی حجه خدمت امام صادق (ع) رسیدم که فرمود : حقا که روز غدیر روز عید فرح و سرور است . در روز عید غدیر اظهار فرح و امیر المومنین علی (ع) نیز فرمودند : در روز عید غدیر اظهار فرح و شادمانی کنید و برادران مسلملن خود را نیز شاد گرادنید .

3- مصافحه کردن

مصافحه  یا دست دادن از آداب اسلامی است و در روز عید غدیر به آن تاکید بیشتری شده است . امام علی (ع) فرمودند : روز عید غدیر هنگامی که یکدیگر را ملاقات می کنید با هم مصافحه کنید .

ذکر مخصوص این روز نیز هنگام مصافحه سفارش شده است : الحمد الله الذی جعلنا من المتمسکین بولایت ایر المومنی و الائمه علیهم السلام . ترجمه سپاس خدای را که ما را از جمله در آویختگان به ولایت امیر المومنین علی و ائمه علیهم السلام قرا رداد .

4- پیمان و اخوت و برادری

از برنامه های اسلام ایجاد اخوت و برادری است و به همین منظور پیامبر اکرم (ص) بین مسلمانان مهاجرین و انصار پیمان برادری بست و با پیمان اخوت علی را با خویش برادر نمود و در برخی از زیارات که خطاب به پیامبر می خوانیم : السلام علیک و علی اخیک علی بن ابیطالب علیهم السلام . یعنی سلام بر تو و برادرت علی . اشاره به همین برادری است . پیمان برادری و عقد اخوت بستن از اعمال وارده در روز غدیر است و صیغه مخصوصی دارد که د رمفاتیح الجنان آمده است .

5- احسان و انفاق

احسان و انفاق از دستورات ویژه اسلامی است . اما د رایام بزرگ مثل غدیر بر آن تأکید بیشتری شده است . در سیره امام حسین (ع) است که ایشان روز عید غدیر مهمانی می داد و شخص امام علی (ع) نیز در آن مراسم شرکت می کرد .

6- صله رحم

صله رحم از پسنده یده ترین آداب اسلامی است و شرع مقدس اسلام  بر مطلب تأکید فروان نموده است . امام در روز عید غدیر براین نکته سفارش بیشتری شده است . امام صادق (ع) می فرماید : از کارهایی که در روز عید غدیر مستحب است صله رحم است .

7- رفع حاجت مومنان

رفع حاجت مومنان از جمله اعمالی است که اسلام برای آن ارزش خاصی قائل شده است و ائمه آن را از چند طواف برتر می داند . در روز غدیر این عمل فضیلت بیشتری دارد . امام علی (ع) فرمودند :

کسی که مومنان را را در روز عید غدیر تکفل کند نزد خدای متعال من ضامنش هستم که از کافر شدن و پریشان شدن درامان باشد یعنی رفع حاجت مومنان سبب عاقبت به خیری است .

8- غسل کردن و لباس نو پوشیدن

امام صادق (ع) فرموده اند درروز عید غدیر پاکیزه ترین لباسهای خود را بر تن بپوش . با غسل طهارت معنوی حاصل می شود و با نظافت طهارت ظاهری

9- تشکیل اجتماع

در روز عید غدیر به جهت یادآوری روزی که پیامبر به امر خداوند علی (ع)  را به امامت امت اسلامی نصب کرد بجاست در مراکز گوناگون گرد آییم و به یاد آن روز بزرگ  وثمراتش شادمان باشیم . ائمه سفارش کرده اند که به جهت یادآوری مقام محمد (ص) اجتماعات تشکیل بشود و خود نیز از این گونه اجتماعات برپا می داشتند .

10- دعا روزه و عبادت

روزه و دعا از اعمالی است که د رهمه اعیاد مورد سفارش و تأکید است خلاصه در روز عید غدیر حسن بن راشد گوید: از امام صادق (ع) درباره عید غدیر پرسیدم و حضرت فرمود : این عید از عید قربان و فطر برتر است . آن روز را روزه بگیرید و بر محمد و آلش صلوات بفرستید .

هنگام انفجار و فرو پاشی ستارگان، گازها و موج های حاصل، ترکیبی بسیار زیبا بمانند گل رُز ایجاد می کنند.  

عکس ناسا (NASA) که توسط تلسکوپ هابل (Hubble Telescope) گرفته شده است :
این پدیده در قرآن مجید در سوره الرحمن آیه 37 بیان گردیده است:

فإذا انشقت السماء فکانت وردة کالدهان

هنگامی که آسمان از هم پاشیده شود و مانند رنگ سرخی رُز(گلگون) درآید

لحظه ای بیاندیشیم......