عاشورا یک حادثه تاریخی صرف نیست بلکه، عاشورا یک فرهنگ، یک جریان مستمرو یک سرمشق دائمی برای امت اسلام است.
حضرت ابی عبدالله (علیه السلام) با این حرکت، که در زمان خود دارای توجیه عقلانی و منطقی کاملاً روشنی بود، یک سرمشق را برای امت اسلامی، نوشت و گذاشت. در قضیه حرکت عاشورا، نکات بسیار زیادی هست که اگر دنیای اسلام و متفکرین جهان اسلام درباره آنها، از ابعاد مختلف بررسی کنند، راههای زندگی اسلامی و تکلیف نسلهای مسلمان در شرایط مختلف، از این حادثه و آنچه که از مقدمات و مؤخرات، آن را احاطه کرده است، معلوم خواهد شد.[1]قیام عاشورا نهضت درسآموزی است که برای زنده نگهداشتن آموزههای متعالی بعثت ختمی مرتبط(ص) شکل گرفت. این نهضت ساحتهای مختلف دارد که با رویکردهای عرفانی، کلامی، فلسفی، تاریخی، اجتماعی تربیتی و مانند آن ضرورت بازشناسی دارد، در این میان، سویه عرفانی آن بسیار ژرف و دلانگیز است، که بازکاوی آن میتواند آموزههای جدید از آن نهضت الهی به دست دهد.[2]