توضیحات
نانوتکنولوژی به طور گسترده برای کاربردهای پزشکی در اشکال مختلف، اعم از نانوذرات یا نانوالیاف، توسعه یافته بود. یکی از جذاب ترین کاربردها، نانوالیاف به عنوان پانسمان زخم است. یک پانسمان زخم ایدهآل باید ویژگیهایی از قبیل استریل شدن آسان، غیر سمی، زیست تخریب پذیر، گردش خون خوب اکسیژن و عملکرد ضد میکروبی داشته باشد. این ویژگی ها را می توان با استفاده از یک کامپوزیت بیومتریال که زیست سازگاری خوبی بر روی بافت های بدن انسان داشت، مانند کیتوزان و هیدروکسی آپاتیت به دست آورد. کیتوزان خاصیت ضد میکروبی داشت، در حالی که هیدروکسی آپاتیت می توانست سرعت تولید سلول را افزایش دهد. بنابراین، این کار یک نانوالیاف کیتوزان/ هیدروکسی آپاتیت را به عنوان یک پانسمان زخم بالقوه از طریق روش الکتروریسی سنتز میکند. هیدروکسی آپاتیت ابتدا با الکترولیز با استفاده از پیکربندی الکترود متناوب تهیه شد. محلول دوپ کیتوزان/ هیدروکسی آپاتیت برای الکتروریسی با افزودن پلی وینیل الکل به عنوان یک پلیمر کمکی تهیه شد. مورفولوژی نانوالیاف به دست آمده توسط میکروسکوپ الکترونی روبشی مورد بررسی قرار گرفت. مشخص شد که نانوالیاف دارای قطر متوسط 261.87 نانومتر بودند که با چرخش به یکدیگر منافذ زیادی را تشکیل دادند که خوب بود.