آوای شوش پایگاه چندرسانه ای "تحلیلی و پژوهشی "
توضیحات
اعتدال گرايي به حالتي گفته مي شود كه در آن دو طرف از لحاظ كميت و يا كيفيت در سازگاري و تناسب باشد. (لسان العرب، ابن منظور، ذي واژه عدل) بنابراين مي توان گفت كه اعتدال به معناي تناسب است. همين حالت تناسب است كه مقتضاي استقامت، قوام پيدا كردن و موزون شدن ميان چيزها مي شود. بنابراين هنگامي كه از اعتدال سخن به ميان مي آيد مقصود آن است كه تناسب در آن رعايت شود كه لازمه مراعات چنين تناسبي استقامت و قوام يافتن چيزها مي شود . انساني را متعادل مي گويند كه در عقيده، انحراف وگرايش به باطل نداشته و در پي حق و حقيقت باشد و در رفتار هرگز مناسبات ميان اشيا و چيزها را ناديده نگيرد. از اين رو انسان موحد و يكتاپرست راانسان معتدل مي نامند؛ زيرا چنين شخصي مراعات تناسب ميان هستي را كرده و حق هر چيزي را به درستي ادا نموده است. پرسش اين است كه چرا اعتدل گرايي در حوزه هاي مختلف به اين اندازه مهم است؟ و چرا اعتدال گرايي؟ اعتدال گرايي چه آثار و پيامدهايي را مي تواند جامعه ما بعنوان یک جامعه اسلامی، داشته باشد؟
از نظر خداوند، انسان متعدل و ميانه رو با رعايت تناسب و عدالت است كه مي تواندزندگي خويش را قوام بخشد و به استقامت دست يابد. بهره مندي ازخوشبختي و آسايش از ديگر آثاري است كه آيات 63 تا 67 سوره فرقان بر آنتاكيد دارد. به اين معنا كه انسان اگر بخواهد سعادت و خوشبختي را در دنياو آخرت تجربه كرده و آن را به دست آورد مي بايست راه اعتدال و ميانه روي را در زندگي خويش بپيمايد.
هدف اين پژوهش، بررسی اعتدال از منظر نهج البلاغه می باشد که دیدگاه حضرت امير مؤمنان‌علي(ع) در نهج البلاغه “کاربرد اعتدال در جامعه ما”را بررسي مي‌كند و براي كامل ساختن مباحث از كتاب‌خدا و گفتارهاي ديگر امامان معصوم(س) نيز بهره گرفته ایم . این تحقیق به روش توصیفی – تحلیلی بااستفاده از منابع کتابخانه ای انجام شد .
